Yoldaş senin bir gülüşün

Bir dostunun yarasını

saramıyorsa artık

Sen artık kendin değilsin

Saramıyorsa artık

Sen artık kendin değilsin

Vur öfkeni dostuna

Yansin daglarca gollerce

Dökülmeyen gözyaşımda

Boğulsun deryalarca

Yitip giden devrimler gibi

Dost sesin dost gülüşlerin

Şimdi çölde bir damla su

Sen artık kendin değilsin

Yitip giden devrimler gibi

Dost sesin dost gülüşlerin

Şimdi çölde bir damla su

Sen artık kendin değilsin

Öfke çaresizliktir bilirim

Çaresizliğine ölürüm

Sesinde açan bulutlara

İnan her şeyimi veririm

Sesinde açan bulutlara

İnan her şeyimi veririm

Sanma ki bir yitiktir

Hüzünlere sarılmam

Sanma ki gülüm bu hüzün

öldüğünde bitecektir

Bir gün mavi bulutlara

Biner sonsuza giderim

Dost sesini bulana dek

Karanlığa gülümserim

Bir gün mavi bulutlara

Biner sonsuza giderim

Dost sesini bulana dek

Karanlığa gülümserim

Karanlığa gülümserim