یه شب تو خواب وقت سحر

شهزاده ای زرین کمند

نشسته بر اسب سپید

میومد از کوه و کمر

می رفت و آتش به دلم میزد نگاهش

می رفت و آتش به دلم میزد نگاهش

کاشکی دلم رسوا بشه

دریا بشه این دو چشم پر آبم

روزی که بختم باز بشه

بی یار بشه اون که اومد به خوابم

شهزاده رویای من شاید تویی

اونکس که شب در خواب من آید تویی تو

از خواب شیرین ناگه پریدم

او را ندیدم دیگر کنارم به خدا

جانم رسیده از غصه بر لب

هر روز و هر شب در انتظارم به خدا

کاشکی دلم رسوا بشه

دریا بشه این دو چشم پر آبم

روزی که بختم باز بشه

بی یار بشه اون که اومد به خوابم

میرفت و آتش به دلم میزد نگاهش

میرفت و آتش به دلم میزد نگاهش

میرفت و آتش به دلم میزد نگاهش

میرفت و آتش به دلم میزد نگاهش