Düşme!

Düşersen, bağımsızlığını ilan eder

dostların,

Görüş günlerin yasaklanır, gelenin

gidenin olmaz.

Bayram eder düşmanların, düşme!

Düşünce, bütün düşüncelerin değişir

hayata dair.

Dostluk, arkadaşlık, aşk… yeniden

şekillenir beyninde, düşme!

Hayatın ve dostların vefasızlığını

görünce yaralanır duyguların en derinden

düşme!

Düştün mü ilk önce güvendiklerin vurur

sırtından.

Kimse bakmaz yüzüne, işe yaramaz adam

olursun.

Bir bir uzaklaşır dostların senden.

Tutacak dal bulamaz yorulursun, düşme!

Düştün mü isyan edersin yaşadığın

hayata,

Gözyaşlarını dökersin her gece yastığa.

Yılanın ne kadar masum, kurdun suçsuz,

çakalın çakal olmadığını anlarsın

iki yüzlü insanları görünce,düşme!

Düşme,

Düşünce sahili olmayan bir deniz olur

koca dünya.

Sığınacak bir liman bulamaz,

kaybolursun.

İki yüzlü düzenbazlar hüküm sürerken,

sen kederinden kahrolursun.

Düşme! Düştün mü baş ucunda bir tek

anan olur, gerisi yalan olur.

İmdat! demeye engel olur gururun düşme!

Kalıbı beş para etmez adamın söylediği

sözden yaralanır onurun, düşme!

Düşersen maziye dalar gider gözlerin,

yazılmamış hikayeni okursun.

Düğümlenir boğazında kelimeler,

kederinden kahrolursun düşme!

Haddini de hesabını da

bileceksin bugünlerde;

Yoksa farkın kalmaz bu

yolda gelip gidenlerle.

Seni üzenleri hayatından

sileceksin gerekirse, düşme!

En iyisi mi bir kurşun sık hayatın orta

yerine, barut izleri kalsın ellerinde;

Ama sakın, düşme!