มีคบกัน มีเลิกลา มีคนเลว มีเจ้าน้ำ
ตามีคำพิพากษาของสัตว์สังคม
มีความจริงอยู่ในสายลม บนดาดฟ้ามีความหวาดกลัว
มีคำครหาไม่มีข้อแก้ตัว มีอนิจจัง
ทุกขัง อนัตตัง มีผมเดินถอยหลังปิดตา
แล้วทิ้งตัวลงมาจากชั้นอิสระ
จากนี้ไปข้าไร้พันธะในทุกชั้นบรรยากาศ
ปีกสะบัดสะหลาลมโบยบิน
มีหมู่ดอกไม้อีกมากมายที่เราชื่นชม
ใช่ครับผม คือ ความทรงจำที่เลวร้ายตลอดไป
เปรียบคุณดั่งผ้าขาว ส่วนผมคือควันไฟ
สิ่งที่ผมฝากไว้คือบทเรียนบนเส้นใย
เจ็บปวด ที่คิดถึงคุณได้บางจังหวะ
สรีระ เรือนร่าง ผมจดจำคุณได้ทุกตำหนิ
รอยจูบ ในคืนจันทร์ที่สว่างรำไร
คืนนี้ไร้คุณ โอ้จันทร์รักคืออะไร
คุณถามตลอดว่ารักคุณมากแค่ไหน
วันนี้จะตอบแม้รู้ตัวว่าสาย แต่ความรักคืออะไร
ที่ผ่านมาทั้งหมดผมยังผมยังไม่เคยรักใคร
ข้าคือคำสาป เจ้าจะมีความสุข ก่อนหยดน้ำตา
และร่ำลาจาก ข้าคือคนบาป โปรดอย่ามาชิดใกล้
ความรักคืออะไร ข้าคือชายต้องสาป
จกรวาลที่กวางไกล ใจกลางของเวลา
จุมพิตที่งดงามคือการร่ำลา จากกันเพียงกาย
จดจำแสงจันทรา คุณคือความงดงาม
ข้าตือมนต์ตราฟังซะใช่อิจฉา
ใช่ริษยา ใช่ข้อระหา
สิ่งใดผู้คนแสวงหาลองมองด้วยสายตา
เรื่องราวเปรียบเสมือนมายา
สรรพสิ่งแสวงหากำกึ่งพรรณา
รักที่แม่งไม่จบ รักที่แม่งไม่แพ้
รักที่แม่งไม่ตาย และผมเพียงศรัทธาในความรัก
จักรวาลที่กวางไกล ใจกลางของเวลา
จุมพิตที่งดงามคือการร่ำลา
จากกันเพียงกาย จดจำแสงจันทรา
คุณคือความงดงาม ข้าตือมนต์ตรา
ข้าคือคำสาป เจ้าจงมีความสุข
ก่อนหยดน้ำตา และร่ำลาจาก
ข้าคือคนบาป โปรดอย่ามาชิดใกล้
ความรักคืออะไร ข้าคือชายต้องสาป
ข้าคือคำสาป เจ้าจงมีความสุข
ก่อนหยดน้ำตา และร่ำลาจาก
ข้าคือคนบาป โปรดอย่ามาชิดใกล้
ความรักคืออะไร ข้าคือชายต้องสาป
