ในตอนกลางวัน ฉันเปรียบเธอเหมือนพระจันทร์
อยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน
แต่พอหลับตาเมื่อสาย แล้วเธอก็หายไป
ดั่งไม่เคยได้มีแม้ใคร อยู่ตรงนี้
ในบางเวลาที่แดดส่องมาเมื่อไร
เจ้าดวงใจฉันลอยล่องไปไม่ทันคิด
ฉันรู้ว่าเราไม่เหมาะและควรเท่าไร
แต่ฉันขอให้เธอไม่ไปจากตรงนี้
เต้นรำกลางเเสงสีดำ
ดวงอาทิตย์ร้อน แดดเช้าพ้นไป
เหลือเพียงเเค่เงา ใต้ร่มสีเทา
ส่วนฉันทำได้เเค่ฝัน
อยากเก็บเธอไว้นาน ๆ แม้ภาพเลือนลาง
ลมอ่อนพัดผ่าน เธอสลายหายไป
อาจเป็นภาพทรงจำ แต่แค่นี้แล้วกัน
แค่เพียงแสงจันทร์ แล้วฉัน จะกอดเธอไว้
มือที่ได้สัมผัส กลิ่นดอกไม้ที่ทัด
ยังจำได้เลย คุ้นเคยเท่าไร
ราตรีนี้เมื่อไร ฉันจะมอบหัวใจ
ให้เธอคนที่ฉันหวัง
อยากเก็บเธอไว้นาน ๆ แม้ภาพเลือนลาง
ลมอ่อนพัดผ่าน เธอสลายหายไป
อาจเป็นภาพทรงจำ แต่แค่นี้แล้วกัน
แค่เพียงแสงจันทร์ แล้วฉันจะกอดเธอไว้
ในตอนกลางวัน ฉันเปรียบเธอเหมือนพระจันทร์
อยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน
แต่พอหลับตาเมื่อสาย แล้วเธอก็หายไป
ดั่งไม่เคยได้มีเเม้ใคร อยู่ตรงนี้
