เเม้ว่าเธอจะลาจากไป ไม่นานค่อยพบกันใหม่
ฉันยังจำไม่ลืม ไม่ว่าจะนานเท่าไร
ขอเเค่เพียงเวลา มันคงไม่นานเกินไป
ให้ฉันหยุดช่วงเวลาไว้ครู่หนึ่ง
ในทุก ๆ การเดินทางที่ได้ผ่านไป
ทางที่เดินมาไกลฉันรู้ใจเธอดี
อ่อนล้าในทุกเรื่องราวเกินจะแบกไหว
พักเรื่องราวใด ๆ เพียงเเค่ในนาที
ก่อนที่ใจที่มันวุ่นวาย มันจะหมดไฟ
ก่อนที่อะไรอะไรอะไร จะไม่กลับมา
ก่อนเธอจะลืมว่าใจเธออยู่ตรงนี้
บทกวีและถ่วงทำนองที่เธอเคยร้อง มันยังคงอินอยู่ในใจ
กับลมที่คอยปลอบโยนเบา ๆ ไกล ๆ แล้วเธอได้ยินไหม
ไม่ว่ายังไงอยากให้เข้าใจว่าฉันจะยืนอยู่ตรงนี้
เเม้ว่าเธอจะลาจากไป ไม่นานค่อยพบกันใหม่
ฉันยังจำไม่ลืม ไม่ว่าจะนานเท่าไร
ขอเเค่เพียงเวลา มันคงไม่นานเกินไป
ให้ฉันหยุดช่วงเวลาไว้ครู่หนึ่ง
ความเหงาและคราบน้ำตาที่ยังรินใหล
เพียงในยามราตรีมีเเค่เธอคนเดียว
เก็บมันเอาไว้ข้างในใจที่อ่อนไหว
ทางที่เดินมาไกลไม่มีใครข้างเคียง
ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
อ้อนวอนอีกนานเท่าไหร่คงไม่กลับมา
และช่วงเวลาไม่มีทางจะหวนคืน
บทกวีและถ่วงทำนองที่เธอเคยร้อง มันยังคงอินอยู่ในใจ
กับลมที่คอยปลอบโยนเบา ๆ ไกล ๆ แล้วเธอได้ยินไหม
ไม่ว่ายังไงอยากให้เข้าใจว่าฉันจะยืนอยู่ตรงนี้
เเม้ว่าเธอจะลาจากไป ไม่นานค่อยพบกันใหม่
ฉันยังจำไม่ลืม ไม่ว่าจะนานเท่าไร
ขอเเค่เพียงเวลา มันคงไม่นานเกินไป
ให้ฉันหยุดช่วงเวลาไว้ครู่หนึ่ง
อยากขอ ให้เธอนั้นวางมันลงตรงนี้ อะไรที่เธอไม่พอใจ
อ่านบทกวีและท่วงทำนอง ที่ทำให้เธอนั้นสุขใจ
เพราะฉันคนนี้จะไม่ไปไหน
จะคอยยืนเคียงข้างเธอ ในวันที่เธอไม่ไหว
เเม้มันจะยากเเค่ไหน
แค่เพียงเธอเองจับมือกับฉัน แล้วเดินไปให้ไกล
มีเเค่เธอกับฉันในยามราตรี
เเม้ว่าในราตรี เงียบเหงา
ข้างกายเธอไม่มีใคร
ให้เธอฟังบทเพลง ที่ออกมาจากหัวใจ
เเม้น้ำตาจะใหล ก็คงไม่มากเกินไป
ให้ฉันได้คิดถึงเธอเเค่ครั้งหนึ่ง
เเม้ว่าเธอจะลาจากไป ไม่นานค่อยพบกันใหม่
ฉันยังจำไม่ลืม ไม่ว่าจะนานเท่าไร
ขอเเค่เพียงเวลา มันคงไม่นานเกินไป
ให้ฉันหยุดช่วงเวลาไว้ครู่หนึ่ง
ในทุก ๆ การเดินทางที่ได้ผ่านไป
ทางที่เดินมาไกลฉันรู้ใจเธอดี
อ่อนล้าในทุกเรื่องราวเกินจะแบกไหว
พักเรื่องราวใด ๆ เพียงเเค่ในนาที
ก่อนที่ใจที่มันวุ่นวาย มันจะหมดไฟ
ก่อนที่อะไรอะไรอะไร จะไม่กลับมา
ก่อนเธอจะลืมว่าใจเธออยู่ตรงนี้
