เกือบจะไม่ไหวละที่เป็นอยู่

คุณคงรู้ว่าเพราะใคร

ที่ยังคงหายใจเพราะโชคดี

แต่คงดีกว่านี้ถ้าเขาหายไป

อยากให้วันนั้นมาถึงซักที

วันที่เป็นจริงดังฝันของเธอกับฉัน

ของเธอกับฉัน

ของเธอกับฉัน ของเธอ

มึงคิดว่ามึงยังเด็ก

เพราะอายุแค่สิบแปดสิบเก้า

ยังเป็นวัยซนวัยซ่า

ไม่ต้องหาเงินค่าไฟค่าข้าว

มึงอยากสนุกสนาน

ไม่อยากปวดหัวรับรู้เรื่องราว

ช่างแม่งใครเป็นนายก

เพราะชีวิตมึงนั้นยังอีกยาว

แต่ถ้ามึงได้ยินเสียงกู

ก็ขอให้มึงลองตั้งสติ

ทำไมพวกกูยังต้องโวยวาย

จนเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ

ชีวิตจะดีกว่านี้

ถ้าหากประตูนั้นไม่ถูกปิด

พวกสิบเปอร์เซ็นต์บนสุด

ยังทำทุกทางเพื่อริดรอนสิทธิ

กูสงสัยจัด ว่าอีกกี่ปี

ประตู ***** นี่แม่งถึงจะเปิด

ต้องเลือกตั้งไปอีกกี่ที

บำนาญทั่วหน้าถึงจะกำเนิด

ต้องรอคิวกันอีกกี่แถว

ถึงได้ยกเลิกเกณฑ์ทหาร

แก้กฎหมายที่เอื้อนายทุน

ไม่ยอมให้ใครรัฐประหาร

มีหนึ่งเสียงเท่ากัน

จะสิบแปดหรือแปดสิบเก้า

คนควรเท่ากัน ตัังแต่ปีสองสี่เจ็ดห้า

อนาคตเรา จะอยู่ที่เดิมหรือไปข้างหน้า

อนาคตมึง จะออกไปกาหรือนอนอยู่บ้าน

ตั้งนาฬิกาปลุกวันนี้ห้ามตื่นสาย

วันที่ประชาธิปไตยไม่ตาย

กระดาษสองใบที่ห้ามใครทำหาย

หนึ่งเสียงของเรานั้นต้องมีความหมาย

เพื่ออนาคตของ ฉันเอง

มีบางสิ่งที่มัน ต้องเปลี่ยน

คนที่ตัดสินใจ คือฉันเอง

จะเลือกเอง จะเลือกเอง

ถ้ามึงเลือกข้าง กูชนะ

ถ้ามึงเสียงแตก กูชนะ

ถ้ามึงถอดใจ กูชนะ

ถ้ามึงทิ้งสิทธิ์ กูชนะ

กูมีสว กูชนะ

กูเขียนกติกาให้กูชนะ

กูมีพร้อมให้ชนะ

สรุปคือทุกอย่าง กูชนะ

กูชนะ กูชนะ กูชนะ

กูเตรียมไว้หมดแล้วให้ชนะ

กฎหมายอยู่ในมือกูชนะ

ถึงแม้ทุกๆ เรื่องนี่กูจะ

ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้

แต่กูชนะ

อยากให้อยู่ต่อปะล่ะ

เงินประเทศอยู่ในมือกูอ่ะนะ

ทุกอย่างมันเป็นของกู

งบประมาณของกู น้ำมันของกู

แม้กระทั่งอนาคตมึง

ก็ของกู กูชนะ

ดูดีๆ นะคนไหนคนของกู

ถ้ามึงยังดูไม่ออกมึงก็แพ้

ถ้าคนที่มึงเลือก

มึงจะเชื่อเค้าแค่เปลือก

เท่ากับว่ากูชนะ

ไอ้สิทธิ์ที่มึงมี

ทิ้งมันไปซะก็ดี ย้ำให้กูได้ชนะ

มึงเองแหละทำกูให้ชนะ

กูชนะ กูชนะ

ตั้งนาฬิกาปลุกวันนี้ห้ามตื่นสาย

วันที่ประชาธิปไตยไม่ตาย

กระดาษสองใบที่ห้ามใครทำหาย

หนึ่งเสียงของเรานั้นต้องมีความหมาย

เพื่ออนาคตของ ฉันเอง

มีบางสิ่งที่มัน ต้องเปลี่ยน

คนที่ตัดสินใจ คือฉันเอง

จะเลือกเอง จะเลือกเอง

อยากจะเป็นดินแดนที่พัฒนา

ไม่รู้ต้องรอกี่คลื่นลมที่พัดเข้ามา

เพื่อเปลี่ยนแปลงผู้คนในรัฐชรา

ที่ทำประเทศ ล่มจมเพราะรับบัญชา

จากเบื้องบนยังคงครองบัลลังก์

เหนือหมอกควันฝุ่นปูนปกคลุม

บ้านที่คุณยังหาเช้ากินค่ำนั่งตบยุง

หวังลมลมแล้งแล้งว่า

คนที่ยึดอำนาจ มันจะโดนจับกุม

ทำตัวระดับลุง

เสียเวลาเกือบสิบปี ไปกับคนจับปืน

มีอำนาจบังคับบัญชา

คุมวุฒิสภา ตั้งเป็นรัฐบาล

เอาเงินไปรับประทาน

งบประมาณของแผ่นดิน เอาไปแบ่งกิน

รัฐประหารมันพวกหนักแผ่นดิน

แดกกันจนแหว่งวิ่น

นี่คือเสียงของคนรุ่น ที่ยังคงสู้

ให้มึงมาฟัง

กูจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย

ให้มึงมาฟัง

ในวันที่กูเป็นพ่อ

มันเป็นเวลาที่พ่อมึงตาย

พวกกูจะเปลี่ยนประเทศ

เพื่อให้รุ่นลูกกูสบาย

ตั้งนาฬิกาปลุกวันนี้ห้ามตื่นสาย

วันที่ประชาธิปไตยไม่ตาย

กระดาษสองใบที่ห้ามใครทำหาย

หนึ่งเสียงของเรานั้นต้องมีความหมาย

เพื่ออนาคตของ ฉันเอง

มีบางสิ่งที่มัน ต้องเปลี่ยน

คนที่ตัดสินใจ คือฉันเอง

จะเลือกเอง จะเลือกเอง

8 ปีที่ผ่าน รัฐบาลกระจอก

กระจอก กระจอก

กระจอก ******

****** กระจอก อายุใกล้ตาย

เป็นไม้ใกล้ฝั่งจนตรอก

กระจอก ******

มี ก.ก.ต. จาก ส.น.ช. มาชิกวุฒิสภา

ยุครัฐทหาร พาชาติชำรุด

****** มันทรุดมานาน

มันผิดมนุษย์มนา หมดยุคชรา

8 ปีพึ่งหมดอายุสภา

พวกมึงจงลุกขึ้นมา

มาต่ออายุประชา

แล้วเข้าคูหา

มาจับปากกา มาฆ่าพวกแม่ง

แล้วถีบลงเหวกะลา

ชะตาประชาธิปไตย

มันของพวกมึงละคืนเสรีกลับมา

มีพวกใกล้ตาย 250

และใช่กูรวมมึงด้วย

และตามมาด้วย

ด่าจบกูปิด ละเปิดชูวิทย์ตอนซัดไอ้

มึงปล่อยคนตายทั้งคน

เอาใบกัญชามาปิดไม่มิด

ชีวิตคนไม่มีค่า

เพราะมีไอ้บ้า ได้นั่งเก้าอี้สาธา

ศาลาวัดยังว่างสำหรับพวกมึงเลย

มี ***** ไล่ยิง ไล่เยาวชน

นั่นคือพวกมึง

มี 112 แต่ไม่มีใครยกเลิก

ข้างบนแม่งบอกอาหาร

คนจนคือกระสุนรสเลิศ

มีเด็ก 15 ถูกตัดสินว่า

ไปนอนในสถานพินิจ

มึงคิดสิคิดสิ

ตั้งนาฬิกาปลุกวันนี้ห้ามตื่นสาย

วันที่ประชาธิปไตยไม่ตาย

กระดาษสองใบที่ห้ามใครทำหาย

หนึ่งเสียงของเรานั้นต้องมีความหมาย

เพื่ออนาคตของ ฉันเอง

มีบางสิ่งที่มัน ต้องเปลี่ยน

คนที่ตัดสินใจ คือฉันเอง

จะเลือกเอง จะเลือกเอง