ฟังเสียงฟ้าฮ้องป้าง

ยังบ่น่ำคือ เสียงปืน

อันนี้ นอนกลางคืน

ได้ตื่นตนดอกฮนฮ้อน

นอนกอดปืนแทนร่าง

หนุนหมอนไม้แก่นแก่นเด้น้อ

ล่ะใจหนึ่งห่วงนำแฟน

แนวหลังอ้ายบ่ฮู้หรือมีซู้สิแต่งดอง

จำอดีตได้บ่น้อง

แต่วันที่เกณฑ์ทหาร

เป็นพาหวานจักพาแต่เจ้าว่านำอ้าย

ล่ะคิดนำหลายบัดพี่จับเอาได้

ใบแดงได้ผลัดหนึ่ง

อ้ายมันคาดบ่ถึง

ได้หนึ่งปีภาคหน้า

อ้ายเป็นบ้าอยู่สนาม

ยามพี่ได้ฮ้ำฮู้ ว่าที่รักมีแฟน

ทหารเกณฑ์อยู่ชายแดน

ป่วงละเมอทุกแล้งเซ้า

สุขเถิดปวงประชา

ทหารกล้าจะคอยคุ้มภัย

รักชาติรักจริงยิ่งใหญ่

ตายเมื่อไหร่ห่มผืนไตรรงค์

แต่ก่อนเมื่อใช้ชาติแล้ว

ยังมีแววจะมาหาอนงค์

แต่นี้ขอบอกตามตรง

สิ่งที่ประสงค์เขาพรากจากไป

กลับมาได้พิการหัวใจ

ขอสู้ดีกว่า

ทหารเป็นดั่งรั้วมัวหม่นบ่ถอย

ตายบ่น้อยขาขาดแขนหัก

หนักมาพอพอ

ผ่องเสบียงหมดเกลี้ยง

ผู้ลำเลียงส่งเสบียงเย็นเซ้า

ถืกกับดักเขาบ่ได้เข้าไปส่ง

คงหิวข้าวน้ำ ยามเข้าสู่สนาม

เมื่อยามเสียงปืนตก

ช้ำในอก

เสียจริงหนา

ไพรีจู่โจมมา

เวทนาเพื่อนด้วยกัน

เมื่อกี้คุยกันอยู่

เพียงชั่วครู่ สู่สวรรค์

บางคนตายไปพลัน

ไม่ได้ยินเสียงครวญคราง

บางคนร้องหาแม่

ลูกตายแน่หมดหนทาง

พอสิ้นเสียงครวญคราง

ร่างอนาถขาดวิญญาณ

เป็นการราวีตีฆ่า

อยู่แนวหน้าแสนทรมาน

รอสู้ อยู่แคว้นกันดาน

ถ้าได้กลับบ้านก็นับว่าบุญมี

ใจผีพวกแกวมันแหย่

แดนแขมร์แซกประเทศอื่น

ช่องบกน้ำยืนเสียงปืนลันตึ้ง

คนึงหน้าแม่อยู่เฮือน

เพื่อนสัตย์ซื่อคือปืนถืออยู่

บุญค้ำบุญซูสิคืนบ้าน