Bu aralar kafam yerinde değil
Varsın hâlâ, sadece artık her yerimde değil
Belki de sevinmeliyim
"Gitmek" sevilmemek gerçeğinden iyi
"Gitmek" dedin, öfke doldu sana etim kemiğim!
Bazen susmak tutamayacağın her yeminden iyi
Sen benimlesin dedin de, ben benimle miyim?
Odamdasın ama evimde değil
Hâlâ kalbimdesin de artık еn derinde değil
Hâlbuki sеni aramıştım şehir şehir
Kötü insanlar tanıdım ben
Tek sen kalmıştın değişmediğim
İçimde yangın vardı görüp de yetişmediğin
Ve bir seni tanımıştım ben
Tanıyamadıkça da sevişmediğim
Zaman da yaşlanır mı?
Belki de geçmişe özlem duyan aptallığımın serzenişleriyim
Hâlâ aynı yerdeyim! Yer değişmeliyim
Şimdi gitmezsem zamanla "hiçbir şeyim" olur "her şeyim" dediğim
Uyan ki doğsun güneş tekrar!
Paramparça...
Her yeri yakıp yıktım
Üstüme bir ceket, bir çanta alıp çıktım
Uyan ki doğsun güneş tekrar!
Hatalarım var
Pişmanlıklarım
Ne güzeldik oysa
Dokunsan ağlarım
Nereye baksam sen
Yüzün semalarım
Nerede olursan ol
Üzülsen anlarım
Yersiz ve de mülksüz
Sensiz ve ölümsüz
Yalnız ama mağrur
Katil ama mağdur
En iyi sen tanırsın
En iyi sen bilirdin
Hâlâ huysuz ve de densiz
Bittik ya nedensiz
Gömdük ya kefensiz bir sabah güneşiyle
Kül olmak da yetersiz bir kalbin ateşinde
Bir şey var gülüşünde
Unutmak namümkün
Yıllar oldu belki ama sanki daha dündü
Uyan...
Uyan ki doğsun güneş tekrar!
Paramparça...
Her yeri yakıp yıktım
Üstüme bir ceket, bir çanta alıp çıktım
Uyan ki doğsun güneş tekrar!
