หากว่าเธอคือเจ้าหญิง

ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา

แม้กำเนิด เกิดร่วมมา

แต่ชะตาพาให้แปรผัน

ดุจดังใครขีดขังไว้

ให้ป้องภัยแค่เธอผู้นั้น

มิได้หวั่น บาปร้ายมาร

ฉันยินยอม

พร้อมเพื่อเธอ

ยามลืมตา

สองเราเหมือนดังแสงเทียนสว่างสร้างความหวัง

เสียงก้องของระฆัง

ประหนึ่งว่าเป็นดังคำที่ให้พร

ครั้งกระนั้น

เพราะเพียงผู้ใหญ่

ดื้อดึงกันไปไม่ยินยอม

ผลย้อนส่ง

ตกที่พวกเรา

ถูกแยกทาง

ต่างกันเป็นสอง

ใต้แผ่นฟ้ากว้างไกล

ไม่ว่าสรรพสิ่งใด

จะกลับกลายหายไป

สิ้นสลายไปทั้งหมด

แต่กระนั้น ฉันคง

อยู่ปกป้อง เธอเรื่อยไป

ให้เธอนั้น

สุขใจและยังยิ้มนั้นก็พอ

หากว่าเธอคือเจ้าหญิง

ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา

แม้กำเนิด เกิดร่วมมา

แต่ชะตาพาให้แปรผัน

ดุจดังใครขีดขังไว้

ให้ป้องภัยเธอผู้นั้น

มิได้หวั่น บาปร้ายมาร

ฉันยินยอม

พร้อมเพื่อเธอ

หวนถึงครั้ง

ฉันไปยังแดนข้างเคียงที่สุดจะงามนัก

ได้พบพักตร์

สาวงามคนหนึ่งผิวเธอนั้นเนียนผ่องขจี

เสียงที่แสนนุ่มนวล

และรอยยิ้มเธอทำให้ใจดวงนี้

เต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมา

อาจเป็นรักแต่เมื่อแรกพบ

ดั่งสวรรค์แกล้งกัน

ด้วยเจ้าหญิงนั้นเธอต้องการ

ให้สังหารสาวงามไปให้พ้นหนทางเธอ

ก็จะทำตามความปรารถนาที่เป็นของเธอ

แต่ทำไม

ข้างในสุดจะยั้งให้น้ำตาริน

หากว่าเธอคือเจ้าหญิง

ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา

แม้กำเนิด เกิดร่วมมา

แต่ชะตาพาให้แปรผัน

เครื่องเสวย บริยอชนี้

รสชาติดี ทำมาเพื่อท่าน

เธอยิ้มให้ด้วยความชื่นบาน

หัวเราะไป ดูใสซื่อจริง

มิช้ามินาน

ถึงกาลที่เราประสบจุดสลาย

รัฐนั้นร้อน นครซัดส่าย

ผู้คนตะโกนส่งสำเนียง

ทุกข์ครั้งนี้

แม้นเป็นเวรกรรมซ้ำส่งก็คงจะสุดเถียง

ฉันไม่หวั่น

แต่อยากขอเพียง

ให้เรื่องราวสิ้นสุดลงที่ตัวฉัน

โปรดจงรับเสื้อผ้าเพื่อทรง

ไม่ประสงค์จะได้กลับคืน

โปรดจงสวมแม้ต้องกล้ำกลืน

พลางกายหนีไปให้ไกลห่าง

อย่ากังวล เพราะหน้าตา

เราออกจะเหมือนไม่ใช่หรือท่าน

หากข้าแปลงเป็นเจ้าหญิง

ใครใครดูไม่รู้แน่นอน

ในตอนนี้ ข้าคือเจ้าหญิง

เธอกลายเป็นเช่นผู้โหยหา

แม้กำเนิด จะเกิดร่วมมา

แต่ชะตา พาให้แปรผัน

หากเธอเป็น อสูรร้าย

ดังที่ใครว่าเธอผู้นั้น

งั้นฉันคงเป็นเหมือนกัน

ก็สายเลือดนั้นใช้ร่วมกับเธอ

ขอฉันเล่าเรื่องราวที่เคยพบผ่านแต่ก่อนกาลนี้

ยังคงมีนครแห่งหนึ่งที่มีความเลวร้ายครอง

รู้มั้ย

ว่าคนแสนใจร้ายที่ได้ปกครองเมืองหมอง

นั้นคือพี่ ฉันเอง

จึงบรรเลงเป็นเพลงให้ได้รู้

ใต้แผ่นฟ้ากว้างไกล

ไม่ว่าสรรพสิ่งใด

จะกลับกลายหายไป

สิ้นสลายไปทั้งหมด

แต่กระนั้น ฉันคง

อยู่ปกป้องเธอเรื่อยไป

ให้เธอนั้น

สุขใจและยังยิ้มนั้นก็พอ

หากว่าเธอคือเจ้าหญิง

ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา

แม้กำเนิด เกิดร่วมมา

แต่ชะตาพาให้แปรผัน

เพียงได้เจอเธออีกสักครั้ง

ไม่ต้องการอะไรมากกว่านั้น

ถึงตอนนั้นพวกเรา ไว้มา