Ku jalan sendiri tiada tempat
untuk menanti tiadamu
aku menyepi
bayanganmu aku mencari
Ku sangkakan hujan
tapi taufan datang melanda
ku mencari tanpa pegangan
dan tersungkur di ketepian
Kain putih yang ku berikan padamu
kini pudar warna warnanya
ku selimut di atas ikal rambutmu
kian jatuh terus cecah ke bahu
Ku mencari bayangmu tiada
di langit biru
di lautan api
kau hilang nan semakin jauh
hujung dunia kita berjumpa
Bila ku lihat kau dihancur
bagaikan luruh bunga yang gugur
ku sunting dirimu
kan ku genggam hatimu itu
kan ku jaga bagai bungaku
kau kan tumbuh terus mewangi
Ku jalan sendiri tiada tempat
untuk menanti tiadamu
aku menyepi
bayanganmu aku mencari
Ku sangkakan hujan
tapi taufan datang melanda
ku mencari tanpa pegangan
dan tersungkur di ketepian
Ku mencari bayangmu tiada
di langit biru
di lautan api
kau hilang nan semakin jauh
hujung dunia kita berjumpa
Kau mekarlah wahaimu bunga
subur mewangi di taman hati
jangan gugur sekali lagi
bila kau jatuh terus menyepi
Ku mencari bayangmu tiada
di langit biru
di lautan api
kau hilang nan semakin jauh
hujung dunia kita berjumpa