คิดถึงและเป็นห่วง

ยอดดวงใจของพี่

นั้นอยู่แห่งหนใด

ไซรไม่ส่งข่าวมา

ปล่อยให้พี่ค่อยถ้าน้ำตาตกใน

เมื่อลืมตาก็เห็นหน้า

ยามหลับตาก็ไม่หาย

เธอยังอยู่ในหัวใจทุกวินาที

ตอนกินข้าวก็คิดถึงเธอ

ยามละเมอก็ยังเรียกหา

เหมือนคนบ้าไม่ถึงยาโรงบาล

สติสตังก็เลอะเลือน

ร่างกายเริ่มเชือนแช

รู้สึกแย่หัวใจเหมือนอิพัง

นึกถึงความหลัง

ครั้งที่เรารักกัน

ฉันยังจำไม่ลืม

เมื่อลืมตาก็เห็นหน้า

ยามหลับตาก็ไม่หาย

เธอยังอยู่ในหัวใจทุกวินาที

ตอนกินข้าวก็คิดถึงเธอ

ยามละเมอก็ยังเรียกหา

เหมือนคนบ้าไม่ถึงยาโรงบาล

เมื่อลืมตาก็เห็นหน้า

ยามหลับตาก็ไม่หาย

เธอยังอยู่ในหัวใจทุกวินาที

ตอนกินข้าวก็คิดถึงเธอ

ยามละเมอก็ยังเรียกหา

เหมือนคนบ้าไม่ถึงยาโรงบาล

สติสตังก็เลอะเลือน

ร่างกายเริ่มเชือนแช

รู้สึกแย่หัวใจเหมือนอิพัง

นึกถึงความหลัง

ครั้งที่เรารักกัน

ฉันยังจำไม่ลืม

นึกถึงความหลัง

ครั้งที่เรารักกัน

ฉันยังจำไม่ลืม

เมื่อลืมตาก็เห็นหน้า

ยามหลับตาก็ไม่หาย

เธอยังอยู่ในหัวใจทุกวินาที

ตอนกินข้าวก็คิดถึงเธอ

ยามละเมอก็ยังเรียกหา

เหมือนคนบ้าไม่ถึงยาโรงบาล

สติสตังก็เลอะเลือน

ร่างกายเริ่มเชือนแช

รู้สึกแย่หัวใจเหมือนอิพัง

นึกถึงความหลัง

ครั้งที่เรารักกัน

ฉันยังจำไม่ลืม

นึกถึงความหลัง

ครั้งที่เรารักกัน

ฉันยังจำไม่ลืม