อาจจะเหมือนเป็นเกมระหว่างเรา
ที่เดิมพันด้วยใจ
คนหนึ่งรัก คนหนึ่งรู้
แต่ยังดูแค่ไกลไกล
เป็นระยะที่เราต่างผูกพัน
และไม่ผูกมัดใคร
เมื่อคิดถึง แค่โทรหา
แต่ไม่ทำให้มากมาย
ยังไม่รู้
ก็ไม่ต้องรีบร้อนอะไร
ค่อยค่อยใช้
เวลาทำความคุ้นเคย
ช่วงเวลา
ที่เราต่างรอคำเฉลย
ในบางครั้งก็ทำให้สับสน
บางครั้งก็ทำให้ใจได้หวั่นไหว
ติดอยู่ในช่วงเวลาระหว่างทาง
ฉันไม่ได้เป็นคนรัก
แต่ฉันเป็นมากกว่าคนรู้จัก
อาจยังไม่รู้ว่าเราจบตรงไหน
แยกกันไปหรือรักกัน
จนถึงในวันนั้น
ในวันนี้มีเราข้างกัน ก็พอ
ในบางครั้งที่เราก็ขัดกัน
ด้วยความไม่เข้าใจ
อาจจะยิ้ม อาจทะเลาะ
กับเรื่องราวที่มากมาย
อาจไม่เห็นอะไรที่แน่นอน
แค่ลองเรียนรู้ไป
ค่อยค่อยรัก ทีละน้อย
เมื่อจุดหมายนั้นยังไกล
ยังไม่รู้
ก็ไม่ต้องรีบร้อนอะไร
ค่อยค่อยใช้
เวลาทำความคุ้นเคย
ช่วงเวลา ที่เราต่างรอคำเฉลย
ในบางครั้งก็ทำให้สับสน
บางครั้งก็ทำให้ใจได้หวั่นไหว
ติดอยู่ในช่วงเวลาระหว่างทาง
ฉันไม่ได้เป็นคนรัก
แต่ฉันเป็นมากกว่าคนรู้จัก
อาจยังไม่รู้ว่าเราจบตรงไหน
แยกกันไปหรือรักกัน
จนถึงในวันนั้น
ในวันนี้มีเราข้างกัน ก็พอ
ติดอยู่ในช่วงเวลาระหว่างทาง
ฉันไม่ได้เป็นคนรัก
แต่ฉันเป็นมากกว่าคนรู้จัก
อาจยังไม่รู้ว่าเราจบตรงไหน
แยกกันไปหรือรักกัน
จนถึงในวันนั้น
ในวันนี้มีเราข้างกัน
จนถึงในวันนั้น
ในวันนี้มีเราข้างกัน ก็พอ
