ถามตัวเอง ว่าทำไม ทำไมเราจึงได้ยืนในจุดนี้
ห้องที่มืดมิดเต็มที จนไม่มีเสียงลมพัดผ่าน
เงียบจนมองไม่เห็นตัวเอง ลึกลงไปในห้วงอาลัย
คิดวกวนคำว่าเสียใจ ทำไมเราจึงได้ยืนในจุดนี้
ลึกที่สุด ฝังตัวเอง ฝังลงไป โทษตัวเอง
ค่าไม่มี ดีไม่พอ ไร้ตัวตน คนสนใจ
ร้องตะโกน เค้นออกมา เรียกน้ำตา
มันไม่เคยมีใครได้ยิน จนเมื่อเจอเธอ
หากฉันนั้นมีชีวิตที่เบาบาง
เธอคงเหมือนสายป่านที่ยังรั้งฉันไว้
หากฉันคือลมที่พัดแล้วเลยไป
เธอคือต้นไม้ใหญ่ให้ฉันมีตัวตน
ลึกที่สุด ฝังตัวเอง ฝังลงไป โทษตัวเอง
ค่าไม่มี ดีไม่พอ ไร้ตัวตน คนสนใจ
ร้องตะโกน เค้นออกมา เรียกน้ำตา
มันไม่เคยมีใครได้ยิน จนเมื่อเจอเธอ
หากฉันนั้นมีชีวิตที่เบาบาง
เธอคงเหมือนสายป่านที่ยังรั้งฉันไว้
หากฉันคือลมที่พัดแล้วเลยไป
เธอคือต้นไม้ใหญ่ให้ฉันมีตัวตน
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
หากว่า ฉันนั้นมีชีวิตที่เบาบาง
เธอคงเหมือนสายป่านที่ยังรั้งฉันไว้
และหากว่าฉันคือลมที่พัดแล้วเลยไป
เธอคือต้นไม้ใหญ่ให้ฉันมีตัวตน
