นานนับปี
ที่พี่หนีจากบ้านมา
คิดเห็นแต่หน้า
สาวธิดาทุกเช้าค่ำ
จริงบ่หนอที่กล่าว
ว่าคิดถึงสาวอยู่น่ำนีหน่ำ
บ่แม่นมาล้อแต่คำ
ให้สาวถลำจะช้ำอุรา
บ่ฮักอ้ายก็บ่เว้า
บ่เอาอ้ายก็บ่ว่า
บ่ลืมคำมั่นสัญญา
จะหวนมา แต่งงาน
เจอะหน้าก็ว่ารักรัก
น้ำต้มผักพี่ก็ว่าหวาน
อีกหน่อยเถอะนะไม่นาน
น้ำตาลจะบอกว่าขม
ชั่วนาตาปี
อ้ายบ่หนีหรอกเอวกลม
จากนานขอชื่นขอชม
ให้อ้ายภิรมย์สิได้บ่หนา
บ่ได้ ดอกพี่
มันบ่ดีแม่น้องสิด่า
ให้คอยถึงวันวิวาห์
ก่อนพู้นหนาคอยชื่นกมล
ขอหอมแก้มสักนิด
ขอจุมพิตคงสิบ่หมองหม่น
ไม่เอาน้องอายผู้คน
ใครเขาจะสนเล่าคนดี
อย่าฟ้าวชิงสุกก่อนห่าม
น้องขอห้ามไว้ก่อนคุณพี่
กอดหน่อย หอมนิดนะคนดี
ขอโน่นขอนี่ ผู้ชายอะไร
เจ้าคงจะไม่รักพี่
เกลียดคนขี้ถี่ สิขอหนีเจ้าไกล
แสนงอนจริงนะผู้ชาย
ก็อยากเล่นตัวกับเขาก่อน
ทำไมละ
สัญญาได้ไหม
จะหอมน้องเบาเบา
สัญญาได้ไหม
จะหอมน้องเบาเบา
สัญญาได้ไหม
จะหอมน้องเบาเบา
ขอหอมแก้มสักนิด
ขอจุมพิตคงสิบ่หมองหม่น
ไม่เอาน้องอายผู้คน
ใครเขาจะสนเล่าคนดี
อย่าฟ้าวชิงสุกก่อนห่าม
น้องขอห้ามไว้ก่อนคุณพี่
กอดหน่อย หอมนิดนะคนดี
ขอโน่นขอนี่ ผู้ชายอะไร
เจ้าคงจะไม่รักพี่
เกลียดคนขี้ถี่ สิขอหนีเจ้าไกล
แสนงอนจริงนะผู้ชาย
ก็อยากเล่นตัวกับเขาก่อน
ทำไมละ
สัญญาได้ไหม
จะหอมน้องเบาเบา
สัญญาได้ไหม
จะหอมน้องเบาเบา
สัญญาได้ไหม
จะหอมน้องเบาเบา
