ปาเจรา จริยาโหนติ
คุนุตรา นุสา สกา
เคยพร่ำเคยสอน
เมื่อตอนที่ยังโง่เขลา
ได้เรียนรู้ได้ขลัดเกลา
ชีวิตจึงงอกงดงาม
ใครพร่ำเพียรสอน
ให้รู้คิดเขียนตอบถาม
ห่วงใยใส่ใจติดตาม
แม้ยามที่เราดื้อดึง
จากกระดานดำ
จากถ้อยคำที่พร่ำพูดบ่น
โน้มนำให้คนฝึกตน
ส่งคนข้ามฝั่งแสนไกล
ครูยังยืน
ยงส่งเสริมศิษย์รุ่นต่อไป
คำสอนสั่งยังเตือนใจ
นานเท่าไหร่ไม่เคยลืมเลือน
ปาเจรา จริยาโหนติ
คุนุตรา นุสา สกา
เป็นยิ่งกว่า
แสงตะเกียงส่องทางสดใส
งดงามกว่าแสงใดๆ
เปรียบไปยิ่งกว่าแสงเดือน
เปรียบประภาคาร
ก็เพียงแค่แสงส่องเดือน
แสงใดจะงามเสมือน
แสงปัญญาที่ครูให้เรา
อยากกลับมาหา
กลับมาพบครูคนเก่า
พบคนที่เคยสอนเรา
พบคนที่เคยเมตตา
ครูยังคอยรอให้เรามาพบเยี่ยมหา
ก้มลงกราบครูบูชา
ถึงเวลาต้องมาไหว้ครู
ปาเจรา จริยาโหนติ
คุนุตรา นุสา สกา
ปาเจรา จริยาโหนติ
คุนุตรา นุสา สกา
ปาเจรา จริยาโหนติ
คุนุตรา นุสา สกา
ปาเจรา จริยาโหนติ
คุนุตรา นุสา สกา
