เย็นลมว่าว

เย็น ยามเมื่อเย็นลมว่าว

ปัดลมร้อนผ่าว เป่าลมที่หนาวไปสิ้น

ร่มเย็น ทั่วทุกถิ่น

บนแผ่นดิน สายลมรำเพยเรื่อยไป

เย็น เย็นเพราะลมโชยเฉื่อย

จิตใจหายเหนื่อย ด้วยลมชโลมจิตใจ

ว่าวน้อย ลอยลม ฉันพลอยรื่นรมย์

ยิ่งชมยิ่งคิดไปได้

สายลมชื่นใจ ว่าวลอยเหลิงไปเกลื่อนตา

ดู ดูเหมือนว่าวเริงร่าย

จุฬาคว้าส่าย ปักเป้าเจ้าย้ายเริงร่า

ยิ่งดู ดูเหมือนว่า เจ้าจุฬาคว้าไปไม่มีผ่อนเบา

หลง ความคะนองเพลินพล่าม

จิตใจเหิมห่าม จู่โจมเพราะความโฉดเขลา

โฉบฉาย กลายมา เดี๋ยวเดียวจุฬา

กลับมาติดเหนี่ยงปักเป้า

ฝืนดึงฉุดเอา ยิ่งพันรัดเข้าแน่นตัว

โอ้ ความรักเราเหมือนว่าว

ว่าวลอยหาญห้าว ดั่งคราวที่รักเกลือกกลั้ว

ไม่ดู ดีหรือชั่ว ใจมืดมัว เพราะรักพันพัวติดตา

แม้ ใครคะนองลองเล่น

อวดดีถือเด่น จะเป็นเหมือนเช่นจุฬา

ลุ่มหลง เริงใจ หลงเข้าบ่วงไป ก็ควรให้สมน้ำหน้า

ช้ำในอุรา ต้องกินน้ำตาร่ำไป

แม้ คนทนงเองเล่า

จัดเจนเสียเปล่า ก็ยังโง่เขลาไปได้

พูดมา จริงหรือไม่

ใครต่อใคร ช้ำใจตายไปมากครัน

ขอ จงคนึงดูบ้าง เล่ห์เหลี่ยมหลายอย่าง

ต้องตรอกทุกทางให้ทัน

ว่าวเหลิง เริงลม หลงต้องปานคม

ขาดลอยหล่นผลอยไปนั่น

รักเราเช่นกัน หมั่นคอยระวังเถิดเอย