ฉันมองภาพถ่าย

ที่เธอให้ไว้

เป็นภาพเตือนใจ

แม้ตัวห่างไกล

ก็เหมือนยังอยู่

เธอถอดวิญญาณ

ให้มาสิงสู่

คอยจ้องมองดูฉันหรือไร

แม้มีวันใด

ที่อยู่เงียบเหงา

ยังช่วยบรรเทา

คล้ายดังว่าเรา

อยู่ชิดเคียงใกล้

ยลภาพประโลม

โน้มนำเราให้

คอยส่งดวงใจไปสู่กัน

ดวงตามีแววแจ่มใส

เตือนจิตใจอยู่ทุกวัน

ลืมตาหลับตาก็ฝัน

เอาภาพนั้นมาแนบกาย

ฉันมีเพียงภาพ

แต่ห่างเจ้าของ

เคียงข้างประคอง

ฉันได้แต่มอง

ลุ่มหลงภาพถ่าย

เฝ้ากอดถนอม

มิยอมแหนงหน่าย

พอช่วยผ่อนคลาย

ให้อุ่นใจ

ดวงตามีแววแจ่มใส

เตือนจิตใจอยู่ทุกวัน

ลืมตาหลับตาก็ฝัน

เอาภาพนั้นมาแนบกาย

ฉันมีเพียงภาพ

แต่ห่างเจ้าของ

เคียงข้างประคอง

ฉันได้แต่มอง

ลุ่มหลงภาพถ่าย

เฝ้ากอดถนอม

มิยอมแหนงหน่าย

พอช่วยผ่อนคลาย

ให้อุ่นใจ