จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ

มันถูกรุกราน จนเป็นแผลบ่เซา

ที่ทนอยู่กะย้อน ฮักเจ้ามันฮัก

คนที่บ่ปาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้สึก

จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ

มันเกินต้านทาน ย้อนว่าแผลมันลึก

ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม้นว่าปึก

น้ำตามันไหลมาบ่เซา

มันอดเอาบ่ไหวแล้ว

สิ่งดีๆ ที่เจ้าเคยมีให้กันมื้อนั้น

มื้อนี้เทไปให้เขา

ความเป็นเรา

มันเริ่มบ่เหลือเชื้อเดิมให้จำ

เหยียบย่ำด้วยคำว่า บ่แคร์

มักจุกคักแหน่ แต่กะเว่าบ่ได้

ได้แค่ปล่อยผ่าน

โอ๊ย มันทรมาน

จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ

มันถูกรุกราน จนเป็นแผลบ่เซา

ที่ทนอยู่กะย้อน ฮักเจ้ามันฮัก

คนที่บ่ปาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้สึก

จนต้องแสดงอาการ ของหัวใจ

มันเกินต้านทาน ย้อนว่าแผลมันลึก

ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม้นว่าปึก

น้ำตามันไหลมาบ่เซา

เลยต้องแสดงอาการ ของหัวใจ

มันถูกรุกราน จนเป็นแผลบ่เซา

ที่ทนอยู่กะย้อน ฮักเจ้ามันฮัก

คนที่บ่ปาก บ่แม่นว่าบ่ฮู้สึก

เลยต้องแสดงอาการ ของหัวใจ

มันเกินต้านทาน ย้อนว่าแผลมันลึก

ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม่นว่าปึก

น้ำตามันไหลมาบ่เซา

มันอดเอาบ่ไหวแล้ว

ที่เก็บทุกอย่าง บ่แม้นว่าปึก

น้ำตามันไหลมาบ่เซา

ที่เสียเจ้า....มันเลยทนบ่ได้