มีคำหนึ่งคำ ที่ค้างในใจ อยากจะบอก

ตั้งแต่วันที่เจ้านั้นบอก

ว่าเจ้าต้องการ จะจากไป

ต้องการมีใหม่ ที่ดีกว่านี้

ได้แต่มองภาพเจ้านั้นเดินจากไป จนลับ ตา

บ่ให้เห็นน้ำตาจักหยาด ที่มันจะริน ไหล

แม้นในใจ ลึกลึกมันจะเจ็บ

ใจลึกลึกมันจะปวด ความฮู้สึก ลึกลึกนั้นมันอยาก

จะนั่งลงคุกเข่า อ้อนวอนให้เจ้านั้นอย่าไป

เท่านี้เพียงอยากบอก แต่ต้องเก็บไว้

มันบ่ฮู้จะห้ามอย่างใด

จะบอกอย่างใด เมื่อเจ้าหมดใจ

ถึงจะดึงเจ้าไว้ เจ้าก็คงต้องไป

เมื่อเจ้านั้นหมดใจ จะห้ามคงบ่ไหว

ถึงจะบีบน้ำตา หรือจะกอดขาไว้

ถึงจะอ้อนวอนไปเท่าใด เจ้าคงบ่ใส่ใจ

ก็ได้แต่มองภาพเจ้า นั้นเดินจากไปจนลับ ตา

บ่ให้เห็นน้ำตาจักหยาด ที่มันจะริน ไหล

แม้นในใจ ลึกลึกมันจะเจ็บ

ใจลึกลึกมันจะปวด ความฮู้สึก ลึกลึกนั้นมันอยาก

จะนั่งลงคุกเข่า อ้อนวอนเจ้านั้นอย่าไป

เท่านี้เพียงอยากบอก แต่ต้องเก็บไว้

มันบ่ฮู้จะห้ามอย่างใด

จะบอกอย่างใด เมื่อเจ้าหมดใจ

แม้นในใจ ลึกลึกมันจะเจ็บ

ใจลึกลึกมันจะปวด ความฮู้สึก ลึกลึกนั้นมันอยาก

จะนั่งลงคุกเข่า อ้อนวอนเจ้านั้นอย่าไป

เท่านี้เพียงอยากบอก แต่ต้องเก็บไว้

มันบ่ฮู้จะห้ามอย่างใด

จะบอกอย่างใด เมื่อเจ้าหมดใจ

มีคำหนึ่งคำ ที่ค้างในใจ อยากจะบอก

ตั้งแต่วันที่เจ้านั้นบอก

ว่าเจ้าต้องการ จะจากไป

อยากให้ฟังเอาไว้ อือ... อย่าไป