ที่ตรงฉันยืน ตรงนี้มันมืดมน
ผู้คนเข้ามาแล้วผ่านไป
ฉันไม่คิดเลย ว่าฉันจะพบใคร
ถึงยังไง ไม่มีใคร เขามีใจให้กัน
อยากบอกเหมือนกัน ว่าฉันรู้สึกดี
ที่เธอเข้ามา มาผูกพัน
แม้จะรักเธอ แต่ฉันก็ไหวหวั่น
จะรักกันยังไง
เธอน่ะเป็นคนกลางวัน
ฉันมันเป็นคนกลางคืน
อย่าเลย อย่าไปฝืน ความเป็นไป
เธอห่วงใยเธอจริงจัง
ฉันไม่อยาก จะทำลายหัวใจ
แต่ความเป็นจริง เราไม่คู่ควร
ขอบคุณหัวใจ ที่ฉันได้จากเธอ
ขอบคุณที่เธอให้เกียรติกัน
แม้จากนี้ไป ต้องร้างต้องเลิกกัน
แต่ฉันจะไม่ลืม
เธอน่ะเป็นคนกลางวัน
ฉันมันเป็นคนกลางคืน
อย่าเลย อย่าไปฝืน ความเป็นไป
เธอห่วงใยเธอจริงจัง
ฉันไม่อยาก จะทำลายหัวใจ
แต่ความเป็นจริง เราไม่คู่ควร
ขอบคุณหัวใจ ที่ฉันได้จากเธอ
ขอบคุณที่เธอให้เกียรติกัน
แม้จากนี้ไป ต้องร้างต้องเลิกกัน
แต่ฉันจะไม่ลืม
แม้จะเสียใจ แต่ฉันไม่เสียดาย
ที่ฉันได้รักเธอ
