โอเจ้าดอกสะแบง
พอถึงปลายแล้งก็ร่วงก็โรย
ฝนบ่ตกบ่โฮย
ก็ถึงเวลาขอฟ้าขอฝน
คนที่อยู่เมืองไกล
คิดถึงบ้านบ่ที่จากไปดน
โอหะโอ ละน้อ
พิณยังโตดติต่ง
ยังโต๊ดติต่ง ยังโตดติต่ง
เฮายังห่าวยังด่ง
เฮายังตุ้มโฮมกันเฮ็ดบุญใหญ่
คนที่อยู่เมืองกรุง
ก็กลับมายามกันบ้างเป็นไร
โอหะโอ ละน้อ
ออกจากเมืองที่วุ่นที่วายสักครั้ง
มาโอบกอดความหลังที่เฮายังคุ้น
ที่เฮายังไม่ลืม
มาโอบกอดความรัก
พักใจให้หายเหนื่อย
คืนหวนมาแผ่นดินอิสาน
บุญบั้งไฟเดือนหก
กลับบ้านเฮามาเอาบุญเดือนหก
จุดบั้งไฟขอให้ฝนมันตก
อ้อนวอนฟ้าขอให้ฝนมันตก
ตกแฮงๆ ให้บักแตงเป็นหน่วย
ตกอ่วยๆ ให้บักกล้วยเป็นหวี
บุญบั้งไฟเดือนหก
กลับบ้านเฮามาเอาบุญเดือนหก
อยู่เมืองหลวงถ้ามันทุกข์มันโศก
กลับบ้านเฮาบ่ต้องทุกข์ต้องโศก
กลับคืนมาม่วนนำกันสักครา
กลับคืนมาลงเล่นตมสักที
กะจังว่าสาวซำน้อย
สงกรานต์อ้ายคอยเจ้าบ่ต่าว
คิดฮอดเด้จนหัวใจปวดร้าว
ปวดร้าวโอ๊ยปวดร้าว ปวดร้าว
จักว่าเจ้าไปอยู่ไส
แห่บั้งไฟด้วยกันปีก่อน
อ้ายยังฮำฮอนนำเจ้าเด้อ
อ้ายยังฮำฮอนคิดถึงเจ้า
คิดถึงเจ้า
ออกจากเมืองที่วุ่นที่วายสักครั้ง
มาโอบกอดความหลังที่เรายังคุ้น
ที่เรายังไม่ลืม
มาโอบกอดความรัก
พักใจให้หายเหนื่อย
คืนหวนมาแผ่นดินอิสาน
บุญบั้งไฟเดือนหก
กลับบ้านเฮามาเอาบุญเดือนหก
จุดบั้งไฟขอให้ฝนมันตก
อ้อนวอนฟ้าขอให้ฝนมันตก
ตกแฮงๆ ให้บักแตงเป็นหน่วย
ตกอ่วยๆ ให้บักกล้วยเป็นหวี
บุญบั้งไฟเดือนหก
กลับบ้านเฮามาเอาบุญเดือนหก
อยู่เมืองหลวงถ้ามันทุกข์มันโศก
กลับบ้านเฮาบ่ต้องทุกข์ต้องโศก
กลับคืนมาม่วนนำกันสักครา
กลับคืนมาลงเล่นตมสักที
