ใบไม้หล่นเมื่อลมพัดผ่าน
เป็นสัญญานแห่งความผันเปลี่ยน
ทุกทุกสิ่ง
คือความหมุนเวียนไม่เที่ยงแท้
ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด
เพียงเพื่อฉุดให้เธอไม่ไป
ในที่สุดก็คงต้องหยุด
และยอมแพ้
ใจของคนหนอคน
ก็ไม่รู้จะห้ามยังไง
ให้ลมไม่เปลี่ยนทิศ
และชีวิตจะห้ามยังไง
ให้เธอไม่ไป
ไม่มีทาง
เรามาไกลเท่านี้ก็ดีเหลือเกิน
ขอบใจนะที่เคยมีกัน
มันถึงเวลายอมรับความจริง
เรามาไกลเท่านี้
ก็เกินที่ฝันตั้งเท่าไร
เมื่อชีวิตคือความเป็นไป
สุดท้ายก็ต้องจากกัน
เท่านั้นเอง
ชีวิตหนึ่งกำลังเริ่มใหม่
ชีวิตหนึ่งกำลังว่างเปล่า
ความรู้สึก
ช่างทรมานและโหดร้าย
ทำได้เพียงแต่ยอมรับมัน
แม้ต้องเจ็บจะยอมเข้าใจ
คงไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป
ใจของคนหนอคน
เมื่อสุดท้ายจะห้ามยังไง
สายลมย่อมเปลี่ยนทิศ
และชีวิตจะห้ามยังไง
ก็ต้องเปลี่ยนไป
ไม่ต่างกัน
เรามาไกลเท่านี้ก็ดีเหลือเกิน
ขอบใจนะที่เคยมีกัน
มันถึงเวลายอมรับความจริง
เรามาไกลเท่านี้
ก็เกินที่ฝันตั้งเท่าไร
เมื่อชีวิตคือความเป็นไป
สุดท้ายก็ต้องจากกัน
เท่านั้นเอง
ผ่านพบมาเพื่อจากกัน
เท่านั้นเอง
