อยู่คนเดียว

นอนมองดูฟ้า

ด้วยความสงสัย

ว่าทำไมคนเรา

ถึงต้องมีความเหงา

ชีวิตก็ยากอยู่แล้ว

ไม่เคยเป็นของเรา

ทุกครั้งยังมีเรื่องราว

ที่มันซับซ้อนให้ทำมากมาย

แต่ละวันวงจรชีวิต

ก็ดูซ้ำซ้ำ

ก็ต้องทำทำทำ

และต้องทำต่อไป

บางครั้งเหมือนฉันไม่รู้

ฉันจะทำเพื่อใคร

เหมือนฉันไม่มี

จุดหมายที่ใจเฝ้าคอย

อยากรู้เหมือนกัน

ว่าฉันมันเหงา

อะไรมากมาย

อยากรู้ทำไม

ฉันจึงเหมือน

ดั่งคนเลื่อนลอย

กับภาระที่ฉันต้องรับมา

เวลาที่มีก็น้อย

แต่ใจยังคอย

จะเหงาทุกทีที่เผลอ

เบื่อความจริง

รอคอยความฝัน

ทุกวันเช่นนี้

แต่ไม่มีใครเลย

ที่จะมาให้เจอ

เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า

ที่ยังนอนละเมอ

แล้วแสงตะวัน

ก็เผาให้แห้งไป

อยากรู้เหมือนกัน

ว่าฉันมันเหงา

อะไรมากมาย

อยากรู้ทำไม

ฉันจึงเหมือน

ดั่งคนเลื่อนลอย

กับภาระที่ฉันต้องรับมา

เวลาที่มีก็น้อย

แต่ใจยังคอย

จะเหงาทุกทีที่เผลอ

เบื่อความจริง

รอคอยความฝัน

ทุกวันเช่นนี้

แต่ไม่มีใครเลย

ที่จะมาให้เจอ

เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า

ที่ยังนอนละเมอ

แล้วแสงตะวัน

ก็เผาให้แห้งไป

นี่หรือชีวิตของฉัน

ที่ยังคงละเมอ

และแล้ววันหนึ่ง

ชีวิตก็แห้ง ไป

และแล้ววันหนึ่ง

ชีวิตก็แห้ง ไป