คนไม่มีแฟน
ก็เหมือนเพลงที่มีแค่ทำนอง
ขาดอีกคนที่เป็นคำร้อง
มาเติมทำนองชีวิตให้เต็ม
ขาดคนร่วมฝัน
แลกเงินด้วยงานเหงื่อเม็ดเค็มๆ
ให้เจ้านายทำเสียงเข้มๆ
ชี้นิ้วสั่งงานอย่างนั้นอย่างนี้
ไม่รู้ว่าเธอ
เคยรู้สึกคล้ายๆกันหรือไม่
ชีวิตลูกจ้างห่างบ้านมาไกล
แบบว่าเดียวดายบ่อยไหมคนดี
ทำงานไม่ไกล
เจอหน้าทักทายตามฟอร์มทุกที
แต่จริงๆแล้วลุ้นเต็มที่
ชาตินี้จะมีโอกาสบอกไหม
อยากมีเธอเป็นแฟน
อยากเดินควงแขน
กับเธอคนที่โดนใจ
อย่างน้อยยามเหงา
ยังพอมีคนโทรคุยได้
ถามทุกข์สุขให้กำลังใจ
เป็นอะไรที่เข้าใจกัน
ก็เลยอยากมีเธอเป็นแฟน
หากได้ควงแขน
กับเธอคงสุขดั่งฝัน
เฝ้าแอบมองเธอ
ก็ลืมเหงาไปวันๆ
ประสาคนคุ้นหน้ากัน
ที่เธอไม่รู้ ความจริงบ้างเลย
หากเธอเข้าใจ
ชีวิตเดียวดายของคนไกลบ้าน
แค่หันมาสบตากัน
สักครั้งต่อวันแทนการเฉยเมย
หรือเธอจะให้
โอกาสเลขหมายสร้างความคุ้นเคย
โทรมาฟังถ้อยคำเชยๆ
ที่ใช้เฉลย ทุกอย่างในใจ
อยากมีเธอเป็นแฟน
อยากเดินควงแขน
กับเธอคนที่โดนใจ
อย่างน้อยยามเหงา
ยังพอมีคนโทรคุยได้
ถามทุกข์สุขให้กำลังใจ
เป็นอะไรที่เข้าใจกัน
ก็เลยอยากมีเธอเป็นแฟน
หากได้ควงแขน
กับเธอคงสุขดั่งฝัน
เฝ้าแอบมองเธอ
ก็ลืมเหงาไปวันๆ
ประสาคนคุ้นหน้ากัน
ที่เธอไม่รู้ ความจริงบ้างเลย
เฝ้าแอบมองเธอ
ก็ลืมเหงาไปวันๆ
ประสาคนคุ้นหน้ากัน
ที่เธอไม่รู้ ความจริงบ้างเลย
