ทิ้งตัวนั่งลงตรงที่เดิมอย่างเคยเป็น
เห็นจันทร์ล่องลอยใจไม่อาจทำไม่เห็น
ไม่เว้นแม้เพียงลมเย็น
พัดกายในคืนเดือนเพ็ญ
มันช่างเย็นใจ
มันช่างเย็นกายเหลือเกิน
เดินเพียงผู้เดียวในค่ำคืนอย่างเคยเป็น
เย็นใจเมื่อยามต้องเดินตามความเหงาใจ
เพลงรักมากมายเพลงใด
ฉันฟังไม่เคยเข้าใจ
จะยังไงใจ ก็ไม่เคยได้เจอ
กลับพบเธอนั่งอยู่
ดูคล้ายเธอช่างเศร้า
โอ้เจ้าดวงดาว
ใช่ไหมที่ทำให้เรา
เพราะดาวจึงทำให้เราได้เจอ
นั่น นั่น นั่น นั่นเธอ
นั่นเธอใช่ไหม
ใช่ ใช่ ฉันนี่ไง
ที่ตรงกับใจ
คงจะมีแค่เพียงสองเราเหงาใจ
ในค่ำคืนที่จันทร์สะท้อนใจ
ถ้าเธอไม่ว่าอะไร
ไม่ว่าอะไร
แม้ว่าไม่เหลือใคร
ให้มีเธอเท่านั้น
มีกันแค่เธอและฉันทุกวัน
ขอให้ดวงจันทร์เป็นพยาน
รักเรา
มีคนที่คอยให้เดินเคียงเป็นยังไง
มีคนที่กุมมือยามเหงาเมื่อทุกข์ใจ
สิ่งนั้นมันเป็นยังไง
ฉันยังไม่เคยเข้าใจ
จะยังไงใจ ก็ไม่เคย ได้เจอ
ได้พบเธอนั่งอยู่
ดูคล้ายเธอช่างเศร้า
โอ้เจ้าดวงดาว
ใช่ไหมที่ทำให้เรา
เพราะดาวจึงทำให้เราได้เจอ
นั่น นั่น นั่น นั่นเธอ
นั่นเธอใช่ไหม
ใช่ ใช่ ฉันนี่ไง
ที่ตรงกับใจ
คงจะมีแค่เพียงสองเราเหงาใจ
ในค่ำคืนที่จันทร์สะท้อนใจ
ถ้าเธอไม่ว่าอะไร
ไม่ว่าอะไร
แม้ว่าไม่เหลือใคร
ให้มีเธอเท่านั้น
มีกันแค่เธอและฉันทุกวัน
ขอให้ดวงจันทร์เป็นพยาน
รักเรา
นั่น นั่น นั่น นั่นเธอ
นั่นเธอใช่ไหม
ใช่ ใช่ ฉันนี่ไง
ที่ตรงกับใจ
คงจะมีแค่เพียงสองเราเหงาใจ
ในค่ำคืนที่จันทร์สะท้อนใจ
ถ้าเธอไม่ว่าอะไร
ไม่ว่าอะไร
แม้ว่าไม่เหลือใคร
ให้มีเธอเท่านั้น
มีกันแค่เธอและฉันทุกวัน
ขอให้ดวงจันทร์เป็นพยาน
รักเรา
