Προσπαθούσα σ’όλα να’μαι εγώ εντά ει

και να βάλω τη ωή μου σε μια τά η

αντικείμενα δικά σου κι ό,τι άφησες εδώ

σε μια κούτα εχασμένα από καιρό

Είχες φύγει δε με πείρα ε θυμάμαι

σου’χα πει δε σου α ί ω εγώ λυπάμαι

μα εχθές αργά το βράδυ

δίχως να το φανταστώ

σε συνάντησα στο δρόμο

κι έμεινα να σε κοιτώ

τον κρατούσες απ’το χέρι

του γελούσες τρυφερά

και σταμάτησε ο χρόνος αφνικά

Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια

κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια

είπα δεν μπορεί όταν τ’ανοί ω

αυτή η εικόνα θα χαθεί

Πίστευα σε είχα επεράσει

πρώτος πως εγώ σ’είχα εχάσει

πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή

Είχα πείσει για καλά τον εαυτό μου

ότι ήταν τελικά για το καλό μου

κάθε μέρα που περνούσε

σε τραβούσε μακριά

κι εγώ έπεφτα στο ψέμα πιο βαθιά

Είχες γίνει μία ένη εσύ για μένα

δε μιλούσα για εσένα σε κανένα

μα εχθές αργά το βράδυ

δίχως να το φανταστώ

σε συνάντησα στο δρόμο

κι έμεινα να σε κοιτώ

τον κρατούσες απ’το χέρι

του γελούσες τρυφερά

και σταμάτησε ο χρόνος αφνικά

Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια

κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια

είπα δεν μπορεί όταν τ’ανοί ω

αυτή η εικόνα θα χαθεί

Πίστευα σε είχα επεράσει

πρώτος πως εγώ σ’είχα εχάσει

πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή