อยากจะบอกน้องสาวเซอร์ๆ อย่างพี่นั้นไม่มีขาย
เป็นเพียงคนธรรมดาไม่มีสตางค์เเต่มีสไตล์
เพราะว่าอยู่ในยุคที่เศรษฐกิจ มันเฮงซวยที่สุด
เเละกูไม่สนว่าใครจะจนหรือใครจะรวยที่สุด
ไม่มีสร้อยเเพง ไม่มีรถเเรง
ตังพี่ ตังไม่ค่อยมีเพราะพี่กินเเต่ข้าวเเกง
เเละไม่ใส่เสื้อผ้าเเพง
สถานการณ์ไม่ค่อยดี
เรื่องเงินเธอก็ไม่ต้องถามอีก
เพราะว่าในกระเป๋ามันก็ยังมีเเค่สามสิบ
กินอะไรก็คงต้องหารไม่มีตังซื้อข้าวสาร
เเละคงต้องเเดก ต้องเเดกข้าวหลามดิบ
เปิดกระเป๋าดูกระเป๋ากูมีแต่แบงค์ยี่สิบ
แค่วันที่สิบสี่ตังค์กูก็เหลือแค่นี้แม่งเหี้ยฉิป
Shit Shit เสื้อผ้ากูไม่ได้แบรนด์เนม
ไม่แดกแบรนด์ กูแดกเบียร์
รายได้น้อยมีแต่เสีย กูล่ะเพลีย
และตีนกูด้านไม่ได้แดง
ไม่สำอางแดกของแพง กูแดกแม่งแต่ข้าวแกง
Man แค่หนุ่มที่พอเพียง
ที่ไม่น่าคลอเคลีย เบี้ยไม่มี
พี่มีน้อยแต่ใจพี่ให้เพียบ
อยากจะบอกน้องสาวเซอร์ๆ อย่างพี่นั้นไม่มีขาย
เป็นเพียงคนธรรมดาไม่มีสตางค์เเต่มีสไตล์
เพราะว่าอยู่ในยุคที่เศรษฐกิจ มันเฮงซวยที่สุด
เเละกูไม่สนว่าใครจะจนหรือใครจะรวยที่สุด
ตังไม่มี ตังไม่มี แม่โอนตังให้ที
ตังไม่มี ตังไม่มี โทรหาแม่โอนตังให้ที
เดือนเดียวแม่งก็ล่อไปสองพัน
ยี่สิบคนแต่กูเหมาไปสองคัน wah
สองร้อยแม่งกูใช้ไปสองจันทร์ละ
ตังไม่มีแต่กูแต่งตัวเท่ห์
เสื้อที่ใส่ก็ยรรงยงทั้งเพ
ว่าจะเอากางเกงไปจำนำแหล่วเด๊ะ
จะเอากางเกงไปจำแหล่วเด๊ะ
กูไม่หล่อแต่พวกกู felt all day
อาตังไป pay สาว พาเธอไปเลี้ยงข้าว
แต่โดนเธอเทแล้วหลาว พี่เลยต้องขวัดด้งเปล่า
เธอเล่นเอากระเป๋าฉีก ยังมีหน้าไปเดินกับเขาอีก
ต้องเดินหลีกเขา
เรื่องของเราเธอแม่งยังเอาไปเผาอีก
อยากจะบอกน้องสาวเซอร์ๆ อย่างพี่นั้นไม่มีขาย
เป็นเพียงคนธรรมดาไม่มีสตางค์เเต่มีสไตล์
เพราะว่าอยู่ในยุคที่เศรษฐกิจ มันเฮงซวยที่สุด
เเละกูไม่สนว่าใครจะจนหรือใครจะรวยที่สุด
อยากจะบอกน้องสาวเซอร์ๆ อย่างพี่นั้นไม่มีขาย
เป็นเพียงคนธรรมดาไม่มีสตางค์เเต่มีสไตล์
เพราะว่าอยู่ในยุคที่เศรษฐกิจ มันเฮงซวยที่สุด
เเละกูไม่สนว่าใครจะจนหรือใครจะรวยที่สุด
