Gülüşün yangın yeriydi de
Akışa bıraktım seni (seni)
Böyle en doğrusu olacak (gel, gel)
En azından birimiz kurtulacak
Düşersem kaldır beni derken
Göremedim yardım elini de
O düğümü boğazıma bağlayacak
Anlatsam kimse inanmayacak
Sabır sabır nereye kadar dayanır
İç kahveni kalk yok ne hal ne hatır bende (bende)
Değildim hiç dümende
Ağır ağır yaralarımı kanatır
Dağılmadım aksine daha rahatım bende (bende)
Hissetmedim güvende
Bana buluşma mutluluklar sana
Zaman ilaç değil yarama baksana
Kafamı açma bi kendime zararım
Yanına kalmaz hiç yarına kalsada
İtiraz etmedim küsmelerine
Hep iltifat ekledim cümlelerime
Değişmeni bekledim böyle birine
Dönüşmeni seyredip gözlerime de inanmak zor
Adaletin neden etmedi tecelli (tecelli)
Kim suçlu yüzünden belli
Sana son bi cümlem var bence bu kadar yeterli (yeterli)
Sandığım kadar mükemmel değilmişsin
Adaletin neden etmedi tecelli (tecelli)
Kim suçlu yüzünden belli
Sana son bi cümlem var bence bu kadar yeterli (yeterli)
Sandığım kadar mükemmel değilmişsin
Gülüşü yangın yeriydi de
Akışa bıraktım seni (seni)
Böyle en doğrusu olacak (gel, gel)
En azından birimiz kurtulacak
Düşersem kaldır beni derken
Göremedim yardım elini de
O düğümü boğazıma bağlayacak
Anlatsam kimse inanmayacak
Gülüşü yangın yeriydi de
Akışa bıraktım seni (seni)
Böyle en doğrusu olacak (gel, gel)
En azından birimiz kurtulacak
Düşersem kaldır beni derken
Göremedim yardım elini de
O düğümü boğazıma bağlayacak
Anlatsam kimse inanmayacak
