Ne bir el ne bir dost avutur beni yok ne bir yol ne bir doğru
Sömürür seni o, biraz iyi kalbin görünür gibi olsun
Ne bilim ne ki doğru...
Yalanın... bu, evimdeki korku
Ya kokun? yatağımdaki yokluğun?
O yalanların yerlere döktüğün!
Dokununca tenine, unuturdum dünü bırakırdım geride
Okudukça seni ben, kitabım oldun başucumda yeniden
Kapılırsın dediler, ilacımdın sen şu kanımda eriyen
Ya bu sensiz geceler...
Of anılar zindan çıkamam imdat!
Dilin taş olup deler! Yalanın sol yanıma bir çukur
Nasılda tütüyor ruhum bu evi yakarım küle döner!
Tükenir dayanamam genişler acılar ay anam ay
Düşündüm tüm gece çözüldü bilmece vay ona vay
Gece karanlık, ıssız, yine kendine kız dur
Seninle zaman bir buzdu teninde erirdi kızım
Genel de kafam da bozuk sesinle gelirdi huzur
Gözüne değince gözüm yok olurdu kusur yok olurdu özür
Asılsız sevgiler hakkında düşündüm doldurup rakımı
Şu uçan dumanın içinde kaybolup gölgeni ararım
Ölüyor sokağım bitmiyor geceler olmuyor sabahım
Her şeyi unutup yaksam mı evimi eşyamı paramı...
Dilin taş olup deler! Yalanın sol yanıma bi çukur
Nasılda tütüyor ruhum bu evi yakarım küle döner!
Tükenir dayanamam genişler acılar ay anam ay
Düşündüm tüm gece çözüldü bilmece vay ona vay
Gece karanlık, ıssız, yine kendine kız dur
Seninle zaman bi buzdu teninde erirdi kızım
Genel de kafam da bozuk sesinle gelirdi huzur
Gözüne değince gözüm yok olurdu kusur yok olurdu özür
