ดาวกับก้อนหิน

หยุดได้ไหม

หยุดความคิดที่จะไปรัก

ก็เป็นได้แค่คนรู้จัก

แค่เท่านั้นก็ดีแค่ไหน

อยากบอกรัก

แต่ไม่กล้าที่จะไปทัก

ต้องหยุดพักใจเอาไว้ก่อน

ฉันก็รู้เป็นไปไม่ได้

การแอบรักใครสักคน

มันคือเหตุผลของหัวใจ

คิดถึงทีไรมันยังตอกย้ำ

มันยังคอยซ้ำอยู่เรื่อยไป

มันพูดออกไปไม่ได้

ไม่รู้ต้องทำยังไง

ถ้าพูดออกไป

ก็กลัวว่าจะเสียเธอไป

เพื่อนเธอคนหนึ่ง

เผ้าแอบรัก เผ้าลำพึง

ยังไม่เลยไม่เคยลืม

แม้ผ่านพ้นกี่วันคืน

เธอจะรู้บ้างไหม ยิ่งนานไปเท่าไร

เพื่อนคนนี้ยังไม่ไปไหน

Loving you my friend

แต่ว่ากลัวว่ารักจะ fail

Feeling love is only

รู้สึกมันได้แค่นี้

ต้องเก็บมันไว้ในส่วนลึกของใจ

แต่ว่ายิ่งนานไปเท่าไหร่

ใจมันยังเริ่มไม่ไหว

ทำไม ทำไม ทำไม

ทำไมยังคิดถึงเธอ

หยุดได้ไหม

หยุดความคิดที่จะไปรัก

ก็เป็นได้แค่คนรู้จัก

แค่เท่านั้นก็ดีแค่ไหน

อยากบอกรัก

แต่ไม่กล้าที่จะไปทัก

ต้องหยุดพักใจเอาไว้ก่อน

ฉันก็รู้เป็นไปไม่ได้

ก็เธอหนิมันช่างสวย

เธอหนิมันช่วงหวาน

แค่สบตาเพียงหนึ่งครั้ง

ก็ทำให้ลอยถึงดาวอังคาร

และฉันก็ควรต้องห้ามใจ

ไม่ให้ตัวเองต้องคิดไป ไกลกว่านี้

ส่วนเธอหนะมันคือดาว

ส่วนฉันนั้นคือก้อนหิน

ต่อให้จะรักแค่ไหน

ถ้าพูดออกไปคงไม่ได้ยิน

และฉันควรทำใจให้ชิน

กับรักที่มันไม่มีจริง รู้ตัว

ก็เธอหนะอยู่สูงเกินไป

และฉันก็คงไม่อาจเอื้อมไป

รอยยิ้มที่มันแสนหวาน

แทบทำหัวใจของฉัน

ล่องลอยไปแสนไกล

ทุกคืนอยากมีเธอข้างกาย

แต่มันก็คงทำไม่ได้

เพราะเธอมีเขาอยู่แล้ว

และฉันก็คงจะรักกับเธอไม่ได้

หยุดได้ไหม

หยุดความคิดที่จะไปรัก

ก็เป็นได้แค่คนรู้จัก

แค่เท่านั้นก็ดีแค่ไหน

อยากบอกรัก

แต่ไม่กล้าที่จะไปทัก

ต้องหยุดพักใจเอาไว้ก่อน

ฉันก็รู้เป็นไปไม่ได้