Lyricist : Nutthaphon Jusawat

Composer : Nutthaphon Jusawat

จดจำ คืนและวันที่ประสบ

เปิดคำ ขึ้นมายำเพื่อสบถ

ยืนมองตัวเองหน้ากระจก

แล้วก็ปล่อยไป ใครที่ทำให้มึงโกรธ

หมอกควัน ทำให้ปวดข้างในอก

หยิบเปิดรัม ซักขวดเพื่อกระดก

ก่อนตาย กูแค่อยากที่จะเปลี่ยน

โลก__นี่แม่งให้ไม่สวยแค่ในปก

หมดกรรมมึงก็อยู่ข้างในโกศ

บอกไป ก็ไม่เห็นได้ประโยชน์

แต่โอดครวญ ไปก็เหมือนว่าตลก

กูมีแค่ทำและก็ทำและก็ทำและก็ทำและก็จำ

จนถึงวันที่มันจบ

จากเป็น ฝันที่เห็นอยู่แค่ กลางวัน

ตอนนี้กูทำให้ปรากฏ

เดินทาง ไปกับเพลงที่กูจด

นำไรม์ มาประเคนข้างในบท

คำกลอน หยิบมันลงข้างใน beat

และก็ time flies อยู่กับคนที่กูโปรด

Sometimes reminisce ถึงอดีต

และกู from slum วันนี้ห้องกู suit

ชอบหรือไม่ชอบคงไม่ผิดว่ะ

ไม่มีใคร มาบังคับให้มึงโหวต

กดฟัง แล้วสดับเข้าในโสต

ทำกูประสาท แดกถ้าเกิดกดเข้าในสื่อ

พวกแม่งก็หลุดเหมือนกันหมด

ใครกันเป็นใครที่กำหนด

และในข้อ แรก กูเป็นคนจะกำหนด

Stop that ชีวิตกูอย่ามาขีด

Never look back กับอะไรที่มันหล่น

ท้องฟ้า ทำให้นกยังมีปีก

พร้อมคว้า ทุกคติที่ยังขบคิด

จากในตะกอนที่มันตก

กูเลยหลบหลีกไกลออกไปอย่างวิหค

น้อยครั้งคนอย่างกูจะวิตก

น้อมรับ คำวิจารย์ที่มึงขวิด

และก็พร้อมซัด ถ้ามึงคิดมาประกบ

ใจความ กูมันโคตรจะละเอียด

เหมือนลายกนก

คำกู มันยังพ่นออกมาอีก

และมันคมคายจนมึงเข้าใจกันหมด

ยามตาย แล้วกูกลายมาเป็นศพ

เพลงกู ยังบรรเลงในกระโหลก

และก็ไม่รู้มันจะเป็นสวรรค์ที่กูขึ้นหรือนรกที่กูตก