ลืมตาขึ้นมาก็ไม่รู้
จะลืมเธอได้อย่างไร
เมื่อสิ่งที่หันมองทุกอย่าง
มันคือภาพความหลังที่ฝังในใจ
ความรักที่ฝังในใจ
ของฉันและเธอมาเนิ่นนาน
ตั้งแต่ในห้องบนเตียง
ม้านั่งตรงระเบียง
ตรงนั้นฉันเคยมีเธอเคียงข้าง
หน้าต่างที่เขียนเป็นรอย
ป่านนี้ก็ยังคอย
ให้เธอมาลบมันอยู่อย่างนั้น
บอกตรงๆไม่คุ้นเลย
เมื่อได้เห็นอะไรที่มันคุ้นตา
แต่มันไม่เห็นเธออยู่ข้างหน้า
อย่างที่แล้วมา
ได้แต่มองผ่านไปให้ไว
บอกจากใจไม่คุ้นเลย
ที่ต้องรับความจริงให้ไหว
จะตื่นจะนอนจะกินจะไปที่ใด
หัวใจฉันมันคุ้นว่าเธอ
อยู่ตรงนั้นไม่เคยหายไป
มีคำที่เตรียมเก็บเอาไว้
ให้เธอมากมาย
แต่หากจะพูดไปทุกอย่าง
เธอคงมองว่าฉันฟุ้งซ่านอะไร
เลยคิดสั้นๆในใจ
ว่าคิดถึงแค่หนึ่งคำละกัน
บอกตรงๆไม่คุ้นเลย
เมื่อได้เห็นอะไรที่มันคุ้นตา
แต่มันไม่เห็นเธออยู่ข้างหน้า
อย่างที่แล้วมา
ได้แต่มองผ่านไปให้ไว
บอกจากใจไม่คุ้นเลย
ที่ต้องรับความจริงให้ไหว
จะตื่นจะนอนจะกินจะไปที่ใด
หัวใจฉันมันคุ้นว่าเธอ
อยู่ตรงนั้นไม่เคยจะหายไป
ไม่เคย ไม่เคย
อย่างที่แล้วมา
ได้แต่มองผ่านไปให้ไว
บอกจากใจไม่คุ้นเลย
ที่ต้องรับความจริงให้ไหว
จะตื่นจะนอนจะกินจะไปที่ใด
หัวใจฉันมันคุ้นว่าเธอ
อยู่ตรงนั้นไม่เคยหายไป
