Ah, ne yaptıysan kendine

Kendi kendine, derdin derdime

Bi' dönüm noktasında yürüyorum

Ellerimi ceplerime soktum, hem de gülüyorum kaygısızca

Düşlerimi çalanlarla yüz yüzeyim, hesabımı görüyorum akılsızca

İçiyorum cebimdeki mataradan, ışığımı sömürüyor ayrılıklar

Daha da az acıtıyo' zamanla bu, geçmişimi öldürüyo' karışımlar

Bi' bakışın var, kaç soruya bedel?

İki karış uzaktasın, oluyorum heder

İyi bakıp kucakladım, koşuyorum hedef

Diri kalıp usanmadım, yoruyo' bu, yeter

Konuşmadan anlaşalım, soğuyorum beter

Gün ışığın öldürüyo', doğuyorum gece

Fırsatını buluyo'sun, konuyo'sun leşe

Yine de bu savaştayım, soluyorum nefes!

Ah, ne yaptıysan kendine

Kеndi kendine, derdin dеrdime

Ah, ne yaptıysan kendine

Kaldım kendime, derdim kendimle

Ah, düşüp ıssızlara, derde

Ararım gökteki yıldızları yerde

Sen, beni yalnızlığa verme

(Beni yalnızlığa verme)

Ah, düşüp ıssızlara, derde

Ararım gökteki yıldızları yerde

Sen, beni yalnızlığa verme

(Beni yalnızlığa verme)

Bi' dönüm noktasında esir kinim, içime çekiyorum rüzgârın serinliğini

Geriye dönmek istemiyorum ama ileri gidebileceğimden de emin değilim

Önümde bin yıllık ölüm düşü, giyinmiş alacakaranlıktan gelinliğini

Bilinmeyen bi' okyanusun dibindeyim

Tanrı bile tahmin edemiyo' derinliğini

Biliyorum bu savaşın ağırlığını

Kibritimi çiziktirip, içip gidip soruyorum cephe

Gençliğimin çalındığını

Kayıp cevapları biriktirip biriktirip koyuyorum cebe

Etrafımın sarıldığını bile bile inat ediyorum

Yavaşlayıp oluyorum hedef

Zafere dair umudum yok ama yine de bu savaştayım, soluyorum nefes!

Ah, ne yaptıysan kendine

Kaldım kendime, derdim kendimle

Ah, düşüp ıssızlara, derde

Ararım gökteki yıldızları yerde

Sen, beni yalnızlığa verme

(Beni yalnızlığa verme)

Ah, düşüp ıssızlara, derde

Ararım gökteki yıldızları yerde

Sen, beni yalnızlığa verme

(Beni yalnızlığa verme)