Emin ol bencillerin hep içi rahattır
Sen öyle değildin hep içine attın
Kendime böyle dedim;
sustum ve söylemedim
Bazen üzülmek kalbin için haktır
Ve tatlım yürüdüğümüz her yol bataklık
Kalbimde ölmek istersen her yer yataktır
Gel uyu
Kendini susarak duyur
Ama böyle yapmaz çatışır
ve pusar hep huyun
Geçti o zamanlar
Bazen en güzel çözümdür
kalbi tuza banmak
Ve bir gün gidersem bu haybeden olmaz
Benimki savaşmadan hep kaybeden olmak
Sen beni bir ayda unutursun
Kendini gitmiş bulursun
Sen beni bir ayda unutursun
Ben seni bütün gezegenlerde ararım
Sen beni bir ayda unutursun
Kendini gitmiş bulursun
Sen beni bir ayda unutursun
Ben seni bütün gezegenlerde ararım
Sen beni bir ayda unutursun
Kendini gitmiş bulursun
Sen beni bir ayda unutursun
Ben seni bütün gezegenlerde ararım
Denize düştüğümde sarıldığım yılandın
Seni unutmak mı?
Epey yıl aldı
Hayret ettim
Hayret ettiğime hayret ettim
Senin gibi yalancı için ayna nettir
Bakış açına göre hep değişiklik iyidir
Seni tek başına tanıdım
ama çift kişilikliydin
Burcunun lanetini taşıyan densiz
Bu bir masal değil; ama kahramanı sensin
Bir gün yalnız kalacak dudağının kenarı
Başı dik yürüyecek tutarken ahım
Sorun: "Üzülmek de
konuya dahil demendi."
Benim salaklığım
çöllerine sahil dememdir
Ben bir avuç buluttum gökyüzüm sendin
Belki güneş açsaydın gök gülümserdi
Güneşler söndü bak kaldı bu rakamlar
Beni yalnızlar anlar
seni yalnız bırakanlar
Sen beni bir ayda unutursun
Kendini gitmiş bulursun
Sen beni bir ayda unutursun
Ben seni bütün gezegenlerde ararım
Sen beni bir ayda unutursun
Kendini gitmiş bulursun
Sen beni bir ayda unutursun
Ben seni bütün gezegenlerde ararım
Sen beni bir ayda unutursun
Kendini gitmiş bulursun
Sen beni bir ayda unutursun
Ben seni bütün gezegenlerde ararım
