แค่ เพียงสมมุติว่าหยุดคบกัน
ใจ ฉัน ก็สั่นเหมือนคนเป็นไข้
ถ้าในความจริง
สองเรามีอันห่างไกล
ผลลัพธ์ที่ เกิดกับใจ
ก็คงเหมือนตายจากกัน
ด้วย ความรักนั้นก้าวผ่านห้องใจ
อ่อน ไหว เผลอใจให้เธอเกินกั้น
ขอบคุณเวลา นำพาเราใกล้ชิดกัน
จากเพื่อนเลื่อนเป็นผูกพัน
เพียงก้าวห่างกันวันไหน
ขาดเธอไม่ได้
หัวใจขอสารภาพ
กดโทรศัพท์
รับช้าก็ยังน้อยใจ
อยู่ใกล้จนชิน
ไม่อยากได้ยินคำว่าห่างไกล
ขอร้องอย่าทำร้ายใจ
ด้วยการหนีไปห่างกัน
ถ้า สิ่งใดนั้นที่ผ่านพ้นมา
หนัก หนา จนเธอไร้ความเชื่อมั่น
เจ็บจนเหลืออด
ก็โกรธได้แต่อย่านาน
เพราะใจที่ทรมาน
คอยนานจะพาลสิ้นลม
ขาดเธอไม่ได้
หัวใจขอสารภาพ
กดโทรศัพท์
รับช้าก็ยังน้อยใจ
อยู่ใกล้จนชิน
ไม่อยากได้ยินคำว่าห่างไกล
ขอร้องอย่าทำร้ายใจ
ด้วยการหนีไปห่างกัน
ถ้า สิ่งใดนั้นที่ผ่านพ้นมา
หนัก หนา จนเธอไร้ความเชื่อมั่น
เจ็บจนเหลืออด
ก็โกรธได้แต่อย่านาน
เพราะใจที่ทรมาน
คอยนานจะพาลสิ้นลม
