เสียง รถด่วน ขบวนสุดท้าย
แว่วดัง ฟังแล้วใจหาย
หัวใจ น้องนี้แทบขาด.
พี่จ๋าลาแล้ว
น้องแก้ว ต้องจำนิราศ
ดั่ง ถูกสายฟ้าฟาด
หัวใจ น้องจะขาดแล้ว.
น้ำ ตาหลั่ง รินรดหยดซ้ำ
อาบนองสองปรางชุ่มฉ่ำ
เอ่อล้น ท่วมท้นดวงแก้ว
หัวใจสั่นหวิว
เมื่อต้องลมฉิวพัดแผ่ว
เสียง หวูดรถดังแว่ว
ฟังแล้วมันบาดใจ
พี่ จ๋า น้องขอลาก่อน
ลาแล้ว เคหาห้องนอน
ที่เคย พักผ่อนอาศัย.
น้องเป็นผู้แพ้
แพ้รัก สุดหักห้ามใจ.
ขืนอยู่ ดูหน้าพี่ไป
น้องคงช้ำใจ ตายแน่พี่จ๋า.
เสียง รถด่วน ขบวนสุดท้าย
บอกเตือน เหมือนกำหนดหมาย
หยาดน้ำตาไหลนองหน้า
ขออำลาแล้ว ดวงแก้วมณีล้ำค่า
หาก ว่าแม้นชาติหน้า
มีจริง ค่อยเจอกัน
