หล่ะว่าโอ้หนอ

คั่นบุญมีผลายู้

บุญชูพ้อชาติใหม่เด้อชายเอ๋ย

ชาตินี้ฮักบ่ได้

น้องนอนไห่ก่องน้ำตา

ชาตินี้เอาแต่ดินและฟ้า

เพิ่นสิโปรดสงสาร

สิคอยไปนานๆ

ถึงสิเบิดความหวัง

ซางมันสิอดกลั้น

แม่อ้ายปันเต็มที่มีจนเพิ่นเว้าใส่

เพิ่นรังเกียจลูกสะใภ้ผู้จน

ไห่จังอีนาง

ชาติหน้ามีอีกบ้างจังเป็นคู่เนาะเทียมสอง

ตระกูลมีเงินทอง

เพิ่นเบื่อจนน้องทนได้

คนจนเอ๋ยบุญไม่เคยชมชื่น

ต้องทนขมขื่นสู้กับความปราชัย

เจ็บปวดรวดร้าวปานใด

ถึงทนไม่ไหวก็ต้องไหวทนเอา

จำพรากจากกันจากพี่นั้นเพราะจน

เงินขัดสนต้องมาบ่นทนเหงา

ความหวังภิณพังสิเรา

สงสัยบุญเก่าเราไม่ได้ทำมา

หวังคราวหน้าคั่นมีจริงฮ่วมพี่

หวังคราวหน้าคั่นมีจริงฮ่วมพี่

คั่นมีจริงชาติหน้าขอได้พบพาน

นอนฮ่วมบ้านเมียมิ่งอิงอก

ตกบ่อนมีเงินทองมั่งมีดีได้

ใจเจ็บช้ำปานใด

ความหมองไหม้อย่าถามถึงมัน

ไม่ได้เคียงคู่กันชาตินี้นั้น

ชาติหน้ายังหวัง

วอนฟ้าดินอินทร์พรหม

ชาติหน้าได้สุขสมจีรัง

ครองรักเป็นฝาเป็นฝั่ง

สุขเหมือนดั่งสวรรค์วิมาน

ใจหดหู่อยู่กับโชคชะตา

เป็นดอกหญ้าราวฟ้าเผาผลาญ

ในชาตินี้ไม่มีวันเบิกบาน

คนที่ทำบุญสุนทาน

จงแผ่ไพศาลให้ได้พบกัน

วันคืนเคลื่อนปีเดือนเคลื่อนที่

วันคืนเคลื่อนปีเดือนเคลื่อนที่

ชาตินี้เป็นผู้แพ้บ่อคองได้ดังหวัง

ชาติหน้าตั้งคั่นว่ามีจริง

ให้นอนอิงนอนเฮียง

กล่อมเตียงเฮียงอ้าย

กล่อมเตียงเฮฺียงอ้าย