เมื่อเราต้องหันหลังมันตัด

กำลังขามันหมดแรง ไม่ต้องแหลงไหร

หัวใจ มันชาไร้ความรู้สึก

ไม่อยากจะรับรู้อะไร แต่ใจมันสำนึกไม่ทัน

เริ่มเป็นทั้งแต่วัน ที่เธอเดินจากไป

ไม่อยากจะคิดอะไร อยากลืมมันไปทุกอย่าง

ทุกภาพความทรงจำ มันทำให้มีอาการ

มันคงจะอยู่ในระยะทำใจ

ที่น้ำตาไหลไม่หยุดสักที

ถึงมีชีวิตแต่เหมือนตายทั้งเป็น

วันนี้ ต้องทนทรมาน อีกเท่าไร

ความเจ็บปวดร้าวซ้ำๆ ซ้อนๆ

หลอกหลอนทุกตอนของลมหายใจ

แต่ไม่รู้อีกนานสักแค่ไหน

หัวใจจะยอมรับความจริง

ลืมเธอไปเสียที

ไม่อยากจะคิดอะไร อยากลืมมันไปทุกอย่าง

ทุกภาพความทรงจำ มันทำให้มีน้ำตา

มันคงจะอยู่ในระยะทำใจ

ที่น้ำตาไหลไม่หยุดสักที

ถึงมีชีวิตแต่เหมือนตายทั้งเป็น

วันนี้ ต้องทนทรมาน อีกเท่าไร

ความเจ็บปวดร้าวซ้ำๆ ซ้อนๆ

หลอกหลอนทุกตอนของลมหายใจ

แต่ไม่รู้อีกนานสักแค่ไหน

หัวใจจะยอมรับความจริง

มันคงจะอยู่ในระยะทำใจ

ที่น้ำตาไหลไม่หยุดสักที

ถึงมีชีวิตแต่เหมือนตายทั้งเป็น

วันนี้ ต้องทนทรมาน อีกเท่าไร

ความเจ็บปวดร้าวซ้ำๆ ซ้อนๆ

หลอกหลอนทุกตอนของลมหายใจ

แต่ไม่รู้อีกนานสักแค่ไหน

หัวใจจะยอมรับความจริง

ลืมเธอไปเสียที