Ben seni bir okyanusun

derinliğinde buldum da sevdim .

Parlak bir inciydin benim için ,

Paha biçilmez bir inci .

Ben seni soğuk ve yağmurlu bir günde

Seni düşünürken

gülüşündeki sıcaklığın içime dolup ta

Beni sardığı bir anda sevdim.

Seni sadece selvi boyun,

siyah saçların ya da kara gözlerin

Güzel bir yüzün var diye değil .

Fikirlerinle,

konuşmandaki güzelliğin ve benim

o kor halde yanan yüreğimle sevdim .

Ben seni derinden ve hissederek sevdim .

Her kalp atışımda vücudumun

dört bir köşesine yayıldığını

Beni sardığını her nefes alışımda

ciğerlerime işlediğini bilerek sevdim

Seni kış gecelerinin o soğuk yatağında

birlikte uyuyup beni ısıttığın

Yaz sıcağında uyuyamayıp

sıkıntılarım olduğun

Ve rüyalarımda buluştuğumuz

gecelerde sevdim

Seni ellerinden tutup kanımın kaynadığı

Kalbimin yerinden fırlayacağını

hissettiğim anlarda

O ıslak dudaklarınla beni sevdiğini

söyleyeceğin anları düşünerek sevdim

Ben seni o sensiz anlardaki boş

ve değersiz geçen dakikalarda

Kayıp zamanlarımızda,

seni arayıp bulamadığım

Çaresizlik içinde olduğum, içki

sofralarını dost bildiğim anlarda sevdim

Sen ne kadar uzak olsan da,

Aramızdaki kilometreler nasıl çoksa

Ben de seni o kadar yoğun

ve o denli çok sevdim.

Seni kalbimde yanan ateşin ile

Zihnimde oluşan hayallerinle sevdim.

o ay parçası çehrenle

Bana derinden bakan o gözlerindeki

ışıltıyı göreceğim anları beklerken,

Kalbimin yanıp tutuştuğu anlarda

Gelip bu ateşi alevlendirerek

Bana sarılarak beni sevdiğini

söyleyeceğin anları düşünerek sevdim

Korkuyorum!

Hakettiğin mutluluğu

sana verememekten korkuyorum.

Seni beni sevdiğinden fazla

sevememekten korkuyorum.

Senin sevgine layık olduktan sonra

başkaları tarafından,

o sevgiyi kaybetmekten korkuyorum.

Seni kazanayım derken

kaybetmekten korkuyorum.

Aramızdaki maneviyat haricindeki

uçurumlardan korkuyorum.

Senin kalbini daha fazla

kırmaktan korkuyorum.

O temiz ve masum göz yaşlarını

daha fazla akıtmaktan korkuyorum.

Evet korkuyorum;

seni kaybetmekten,

seni daha fazla üzmekten …

Sana kendimi ifade edememekten

korkuyorum.

Ya da yanlış anlaşılmaktan korkuyorum.

Uçurumun kenarında

yalnız kalmaktan korkuyorum.

Dostluğuna doyamadan ,

ulu orta yalnız kalmaktan korkuyorum.

Yüreğimdeki o ince sızının

bir gün çoğalmasından

ve beni sarmasından korkuyorum.

Sevgi denen güzelliğinin bir gün

beni terk etmesinden korkuyorum.

Dostluğun ölüp yerine nefretin

yeşermesinden korkuyorum.

Korkuyorum evet;

seni kaybetmekten

ve seni daha fazla üzmekten…

Bir çiçek misali ne ellemeye

ne de koparmaya kıyamıyorum

uzaktan seyrediyorum,

çünkü;

Seni daha fazla incitmekten korkuyorum.

Ömründe yaşadığın mutluluğu, huzuru,

sana yaşatamamaktan korkuyorum.

Sana kalbimden fazlasını

verememekten korkuyorum.

Sonunda sana gözyaşından başka bir

şey bırakamamaktan korkuyorum.

Seni sevmekten değil;

dostluğunu suistimal etmekten,

Seni kaybetmekten

ve değerini bilememekten

ve Yüce Rabbime

hesap verememekten korkuyorum.

Belki de çok fazla korkuyorum …

ÇÜNKÜ; BEN İLK DEFA SEVİYORUM…