กิ่งฟ้าช่อนี้หรือมีคนปอง
กิ่งทองเจ้าสูง
เปรียบไม้ยางยูงเจ้าสูงลอย
หลงเฝ้าเพ้อมอง
อยากปองเอื้อมสอย
แต่บุญพี่น้อยจึงพลอยระทม
กิ่งฟ้าช่อนี้หรือมีราคา
หากพี่จะคว้า
พี่คงได้มาแค่เพียงลมๆ
ได้แต่แหงนมอง ยิ่งปองยิ่งตรม
อกต้องขื่นขมได้ชมเพียงเงา
จนปัญญาพี่แล้ว กิ่งแก้วทูนหัว
รักเจ้าเผลอตัวมัวเมา
เพราะรักโง่งม
หลงชมเพียงเจ้า
จึงปวดใจร้าวอยู่ชั่วนิรันดร์
กิ่งฟ้าเจ้าเอ๋ยเจ้าเลยไกลพี่
สิ้นกันเพียงนี้
บุญพี่ไม่มีพอเทียมทัน
รักเจ้านั้นปาน ประหนึ่งชีวัน
แต่พรหมเท่านั้นกั้นรักเราเอย
จนปัญญาพี่แล้ว กิ่งแก้วทูนหัว
รักเจ้าเผลอตัวมัวเมา
เพราะรักโง่งม
หลงชมเพียงเจ้า
จึงปวดใจร้าวอยู่ชั่วนิรันดร์
กิ่งฟ้าเจ้าเอ๋ย
เจ้าเลยไกลพี่
สิ้นกันเพียงนี้
บุญพี่ไม่มีพอเทียมทัน
รักเจ้านั้นปาน ประหนึ่งชีวัน
แต่พรหมเท่านั้นกั้นรักเราเอย
