Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό

μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή

τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Κι ένα Σαββάτο βράδυ καλέ, μια Κυριακή

Τον ήλιο, το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ το φεγγάρι μου

πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ τα πέλαγα

Τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο, στο φεγγάρι και στη βροχή

και μένανε μ′ αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου μες του βοριά

στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό

είδα φωτιά ν′ ανάβει και φονικό