สุริยง ขึ้นทรงรถ

ลับเหลี่ยมบรรพต อยู่คุลคร

รัศมี สีเหลืองอ่อน

ล่ะโฉมนางกินนร

เจ้าเปรมปรี

กำลังโสภาเอ๋ยน่า ถนอม

ละมุนละม่อม ทั้งอินทรีย์

เพิ่งแรกรุ่นเอ๋ยว่าดั่งรุณี

อายุสิบสี่ สะอาดตา

เจ้าเคยมาเล่น

เป็นนิจจรัญ

ในหิมมะวัลย์ พนาวา

บ้างกรีดเล็บ เก็บบุปผา

สำราญวิญญา ล่ะของเจ้ากินรี

บ้างขับระบำเอ๋ย ว่ารำร้อง

เอย........

สนั่นก้อง ทั้งไพรสี

ทำกระบวน น่ายวนยี

เสียงเจ้านี้ เพราะจับใจ

สำเนียงน้อง มาร้องรำ

ว่าโอโอ้ว่ากรรม แต่ปางใด

ว่าอยู่ด้วยกันหลัดหลัด

ควรหรือจะพลัด กันไป

ล่ะโอแม่พวง มาลัย

ชื่นอุรา

พี่หวังถนอม หอมระรื่น

จะไปเป็นอื่น

เสียแล้วหรือจ๊ะ หล่อนจ๋า

เสียแรงฉันหวัง

ต้องนั่งโศกา

พระชลนา ออกฟูมฟอง

ร่างยุพิน เจ้ากินรี เอย

เอาปากตีเอย เป็นเสียงฆ้อง

ว่าหนอดร๊อดนอง เอย

ตระระหนอดนอดนอง

หนอดนองน๊อดนอง

น๊อดนองหนอดน๊อดนอง

หนอด ๆ ๆ น๊อดนอง

หนอด ๆ ๆ ๆ น๊อดนอง

หนอด ๆ ๆ น๊อดนอง

หนอด ๆ ๆ ๆ น๊อดนองๆ

ช่างถูกทำนอง จังหวะหวาน

บ้างเอาปาก มาทำเสียงปี่

ว่าต้อยตี่ริด

ตี่ดะดิดตริดตรีตริดตรีตริ๊ดตรี่

ตริ๊ดตรี ตริด ตริ๊ดตรี่

ตะริดตริ๊ดตรี ตะริดตริ๊ดตรี

เฮ้อโอ้แม่ศรี สไบบาง

อย่างไรเล่าน้องเอย

มาหมองหมาง

มาเขินระคาง

ไปด้วยเรื่องอันใด

ล่ะโอแม่แพรศรีไพร

เสียแรงฉันหวัง ว่าตั้งใจ

ล่ะขอเชิญน้องไป อยู่กับพี่

มาเถิดนะ ม่ะม่ะแม่อย่ากริ่ง

เอิง เออ เอิง เอย

เอ๋ยแม่ อย่ากริ่ง

เอ๋ยแม่อย่านิ่ง อยู่กับพี่

แม่ขาวประหลาดเอย สะอาดดี

ล่ะเชิญมาไปละกับพี่

เถิดนะแก้วตา

ว่าดอกเอ๋ย ว่าดอกรัก

ล่ะหัวอกจะหัก

เสียแล้วละจ๊ะหล่อนจ๋า

เสียแรงฉันหวัง ว่าตั้งใจมา

ถ้าไม่เมตตา

ล่ะฉันคงตรอมใจตาย

เออ เอ้อ เอิง เอย...