พี่จอดแพคอย
แม่สาวน้อยนัยน์ตาสีโศก
ริมฝั่งน้ำเมืองพิษณุโลก
โชคไม่ช่วยคนสวยไม่มา
ฝนตกพรำๆหนาวไอน้ำจากเหนือไหลบ่า
แอบอิงซบผักตบชวา
เสียงขลุ่ยพลิ้วมาจากลำน้ำยม
สวรรค์คงสาป
บาปคงซ้ำ
เพราะกรรมของพี่
พี่คอยน้องจนถึงตีสี่
ไม่เห็นมีสาวนัยน์ตาคม
ฝนตกจนซา
เจ้าไม่มาช้ำเหลือจะข่ม
น้ำตาข้าหลั่งลงวังน้ำยม
หนาวฝนหนาวลมใต้ร่มทองกวาว
ชะแง้เก้อ
ชะเง้อคอย
ชม้อยมอง
โอ้น้อง
คิดถึงพี่บ้างหรือเปล่า
โอ้ละเน้อ
ไม่เจอแม้แต่เพียงเงา
ไม่อยากจะแบกรักเรา
กลับไปให้เขานินทา
หลวงพ่อช่วยที
เถิดพ่อศรี
พุทธชินราช
ช่วยดลใจเป็นใยสวาท
ส่งเนื้อเย็น
มาเป็นขวัญตา
หนาวเหน็บเจ็บใจ
ขืนรอไปรักไม่คอยท่า
อยากกู่ร้อง
ให้ก้องโลกา
ให้เขารู้ว่า
แก้วตาหลอกลวง
ชะแง้เก้อ
ชะเง้อคอย
ชม้อยมอง
โอ้น้อง
คิดถึงพี่บ้างหรือเปล่า
โอ้ละเน้อ
ไม่เจอแม้แต่เพียงเงา
ไม่อยากจะแบกรักเรา
กลับไปให้เขานินทา
หลวงพ่อช่วยที
เถิดพ่อศรี
พุทธชินราช
ช่วยดลใจเป็นใยสวาท
ส่งเนื้อเย็น
มาเป็นขวัญตา
หนาวเหน็บเจ็บใจ
ขืนรอไปรักไม่คอยท่า
อยากกู่ร้อง
ให้ก้องโลกา
ให้เขารู้ว่า
แก้วตาหลอกลวง
