หนึ่งพันกิโลจากกทม.

มีตำนานกล่าวขานเรื่องนึง

มีหญิงสาวรูปงามนามหนึ่ง

ที่เขาคิดถึงและยังรอรักมั่นคง

ดั่งทะเลที่คู่กับหาดทราย

ที่มีความหมายคือเราต้องอยู่ด้วยกัน

แต่ตอนนี้มีเพียงแค่ตัวฉัน

เป็นเพียงรูปปั้นที่ทนฝนแดดลม

นั่งรอเธออย่ที่สมิหลา

อยู่นานแล้วพระอภัยยังไม่มา

มีคนโน้นคนนี้มาหา

แต่ไม่มีความรักที่เธอคอยกลับมา

(นานก็จะคอย)

เหลือเพียงตัวฉันและทิวสนบางบาง

ที่อยู่ท่ามกลางเกาะหนู เกาะแมว

พระอภัยยังไม่มา พระอภัยยังไม่มา

อยู่ที่สมิหลา เราคงต้องอยู่อีกร้อยปี

อีกร้อยปี พันปี หมื่นปี

จะอยู่ตรงนี้อยู่เป็นตำนาน

วะ ออ อ้อ ออ.. วะ ออ อ้อ เออ..

นั่งรอเธออยู่ตรงนี้นานแสนนาน

วะ ออ อ้อ ออ.. วะ ออ อ้อ เออ..

ฉันนั่งรอเธอ อยู่ตรงนี้ นานแสนนาน

นั่งรอเธอที่สมิหลา

อยู่นานแล้วพระอภัยยังไม่มา

มีคนโน้นคนนี้มาหา

แต่ไม่มีความรักที่เธอคอยกลับมา

พระอภัยยังไม่มา พระอภัยยังไม่มา

อยู่ที่สมิหลา เราคงต้องอยู่อีกร้อยปี

อีกร้อยปี พันปี หมื่นปี

จะอยู่อย่างนี้ นานเท่าไหร่ก็ยังรอ

ฉันก็ยังรอออออ

(ฝากกดติดตามด้วยนะครับ)