နိမိတ္ ဆို စိုးလြင္လြင္
အခ်စ္ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေမတၱာမ်ွေနတုန္းေပါ့
လြယ္အိတ္အနီေလးသူ၀ယ္ေပးဖူးတယ္
လြယ္အိတ္ကေလးကိုေထြးေပြ႔ကာ
ရင္မွာစိတ္ၾကည္ႏူးလိုက္တာ
အၾကင္နာရဆံုးမင္းကေလးရဲ႕ေစတနာ..
အခ်စ္ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
စိတ္ေကာက္ေနၾကတုန္း ေပါ့
ႏွင္းပန္းပြင့္ေလးကြ်န္ေတာ္ေပးဖူးတယ္..
စိတ္ေကာက္ေျပကာသူ႔မ်က္ႏွာ
ျပံဳးလို႔ရီကာ ခ်စ္လိုက္တာ
အခင္တြယ္ရဆံုးမင္းကေလးမ်က္ႏွာကဗ်ာ
မခြဲ ဘူးအခ်စ္ေရ ေၾသာ္မခြဲ ဘူးအသက္ေရ
စိေႏၱျမတ္ဘုရားဆုပန္ေျခြလို႔သာ…
အလြမ္း ပန္းပြင့္ေတြ ေၾသာ္ေပး ဆပ္ရင္းသာ
အဆင္ေျပၾကဆံုးတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ကမာၻမွာ..
ခ်ိန္း တဲ့ ေန႔မွာ ခ်စ္တဲ့သူဆီသြားဖို႔
လြယ္အိတ္အနီကေလးျပတ္ေသာၾကိဳးနဲ႔သာ..
ရင္မွာစိုးရိမ္ကဲလို႔သာ
ခ်စ္တဲ့သူဆီလွမ္းခဲ့ရာ
အၾကင္နာရဆံုးမင္းကေလးေရာက္မလာပါ..
ရင္ခြင္ထဲမွာငို ပန္ေတြရွိေနတုန္း ေပါ့
ေျမျပင္ထက္ကိုလႊတ္ခ်မိျပီကြာ…
ေျမျပင္ထက္မွာပန္းေမြ႔ရာ
ႏွင္းပန္းပြင့္ေတြက်ဲျပန္႔ကာ
မယံုႏိူင္ရဆံုးမင္းေပးတဲ့ေ၀ဒနာ..
ႏွလံုး သားထဲမွာ.. မင္း ကေလးတစ္ေယာက္သာ
ေနရာယူခြင္႔ရွိေနတယ္အခိုက္မွာ..
အေ၀း ဆံုးတစ္ဖက္ကို ေျပး ထြက္လို႔ခြါ
ျပန္မဆံုႏိူင္ေတာ့
တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ
ျပန္မဆံုႏိူင္ေတာ့
တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ
ျပန္မဆံုႏိူင္ေတာ့
တို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ..
