ေပးထားတဲ့ လက္စြပ္ေလး
အဖိုးနည္းလြန္းလို႔ စြန္႔ပစ္ျပီလား...
ကိုယ္ထင္ပါတယ္ သူေမ့ျပီ
ေပါင္းစည္းျခင္းရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္
ႏွလံုးသားထဲက လက္စြပ္ေလး
ၾကင္နာသူေရ ဘယ္မွာလဲ...
အိုး ဟိုး ...
စြန္႔ပစ္လိုက္ေပါ့ အခ်စ္ရယ္
အဖိုးနည္းလြန္းတဲ့ ဆင္ျမီးကြင္းပဲ
မထည္ဝါႏိုင္တာ ကိုယ္သိတယ္...
လမ္းခြဲျခင္းရဲ႕နိမိတ္ျပ
ေက်ာခိုင္းျခင္းရဲ႕အဓိပၸါယ္လား
ျကင္နာသူေရ ဘယ္လိုလဲ...
အိုး ဟိုး... သူစြန္႔လိုက္ပီ
ေတာက္ပျခင္း ကင္းမဲ့ေတာ့
ကိုယ့္ခ်စ္ေလး ဘယ္မက္မလဲ
အစားထိုးလို႔ ခ်စ္ရမဲ့
ရင္ခြင္သစ္ျမင္ေနလား
အိုရက္စက္တဲ့အခ်စ္ေရ
ေျပာင္းလဲတဲ့အခ်စ္ေရ
ေၾသာ္ ေမ့လို႔ေနလား...
ဆင္ျမီးကြင္း လက္စြပ္လို
အဆင္းမလွတဲ႔ဘဝ ကို
ေၾသာ္ ေမ့လို႔ေနလား...
အျမဲသတိရဖို႔ေပးခ့ဲ
ေတာက္ပျခင္းမဲ့ ဆင္ျမီးကြင္းေလး
ျမင္ေနရင္ေလ... သူလြမ္းမယ္
ကိုယ္စိတ္ကူးနဲ႔ရူးခဲ့
အစြဲလန္းျကီးတဲ့ တို႔အခ်စ္မ်ား
မယံုၾကည္နိုင္ေအာင္ အကုန္ပ်က္စီး
အိုး ဟိုး... သူရက္စက္ျပီ...
ေတာက္ပျခင္း ကင္းမဲ့ေတာ့
ကိုယ့္ခ်စ္ေလး ဘယ္မက္မလဲ
အစားထိုးလို႔ခ်စ္ရမဲ့ ရင္ခြင္သစ္ျမင္ေနလား
အို ရက္စက္တဲ့ အခ်စ္ေရ
ေျပာင္းလဲတဲ့ အခ်စ္ေရ
ေၾသာ္ ေမ့လို႔ေနလား...
ဆင္ျမီးကြင္း လက္စြပ္လို
အဆင္းမလွတဲ႔ဘဝ ကို
ေၾသာ္ ေမ့လို႔ေနလား... ...
