เหงาเกินไปไม่มีเธอแล้ว
ไม่มีแรงลุกขึ้นยืนความสุขมันหายไป
เหมือนหัวใจที่ให้เธอไว้
มันแตกไม่เหลือชิ้นดีข้างในฉันพังไม่ไหว
แต่นั่งฟูมฟายต่อไปเธอก็ไม่กลับมา
คงถึงเวลารักษาตัวเอง
เก็บใจที่แตกสลายคืนมาแล้วใช้เวลา
ค่อยค่อยประกอบใหม่เพราะมันไม่เหลืออะไรสักอย่าง
มีเพียงร่องรอยน้ำตาที่นานเท่าไหร่ไม่เคยจางหายไป
เก็บใจที่แตกสลายคืนมาแล้วใช้เวลา
ค่อยค่อยประกอบใหม่เจ็บสักเท่าไรฉันต้องไปต่อ
คงต้องเลิกรอสักทีท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้
อย่าแตกสลายเพราะใครเลย
แต่นั่งฟูมฟายต่อไปเธอก็ไม่กลับมา
คงถึงเวลารักษาตัวเอง
เก็บใจที่แตกสลายคืนมาแล้วใช้เวลา
ค่อยค่อยประกอบใหม่แม้มันไม่เหลืออะไรสักอย่าง
มีเพียงร่องรอยน้ำตาที่นานเท่าไรไม่เคยจางหายไป
เก็บใจที่แตกสลายคืนมาแล้วใช้เวลา
ค่อยค่อยประกอบใหม่เจ็บสักเท่าไรก็ต้องไปต่อ
คงต้องเลิกรอสักทีท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้
อย่าแตกสลายเพราะใครเลย (โฮ้)
โฮ้โอโฮโอ๊ (โฮ้โอโฮโฮ้)
เก็บใจที่แตกสลายคืนมาแล้วใช้เวลา
ค่อยค่อยประกอบใหม่แม้มันไม่เหลืออะไรสักอย่าง
มีเพียงร่องรอยน้ำตาที่นานเท่าไรไม่เคยจางหายไป
เก็บใจที่แตกสลายคืนมาแล้วใช้เวลา
ค่อยค่อยประกอบใหม่เจ็บสักเท่าไรก็ต้องไปต่อ
คงต้องเลิกรอสักทีท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้
อย่าแตกสลายเพราะใครเลยโอโอ๊
โอ๊โอ
โว้โอโฮโอโฮ
ท่องไว้ต้องรักตัวเองมากกว่านึ้
อย่าแตกสลายเพราะใครเลย
