ที่เห็นว่าทอประกาย
ดั่งดวงดาว
ที่แท้มันคือความลวง
จากดวงไฟ
แผ่นฟ้าในเมืองแห่งฝัน
ยิ่งย้ำให้ฉันยิ่งเหงา จับใจ
อยากพบดวงดาวจริงๆ
ที่เต็มฟ้า
เหนื่อยล้ากับความเป็นจริง
ที่โหดร้าย
ไขว่คว้าจนเกินกว่าฝัน
แต่ฉันก็ยังไม่ได้ อะไร
คิดถึงไออุ่น
คิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉัน นั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอด
ของเธอคนนั้น
คนที่รู้ ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่าน..นี้ไม่รู้ว่าเธอ
เป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพัน ความห่วงใย นานเท่าไร
รู้ไหม ฉันยังจดจำ
รู้ไหม ฉันยังไม่ลืม
ตรง..นี้ ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาว เหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้าน ก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร
ยิ่งคิดถึงเธอ
ชีวิตคนเราทำไม ต้องแข่งขัน
รอยยิ้มคนเราทำไม ไม่จริงใจ
แต่ฉันจะต้องอดทน
และฉันก็ยังต้องสู้ต่อไป
คิดถึงไออุ่น
คิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉัน นั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอด
ของเธอคนนั้น
คนที่รู้ ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่าน..นี้ไม่รู้ว่าเธอ
เป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพัน ความห่วงใย นานเท่าไร
รู้ไหม ฉันยังจดจำ
รู้ไหม ฉันยังไม่ลืม
ตรง..นี้ ยังมืดมน
ยังเหน็บหนาว เหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้าน ก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร
ยิ่งคิดถึงเธอ
คิดถึงอ้อมกอด
ของเธอคนนั้น
คนที่รู้ ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ
ป่าน..นี้ไม่รู้ว่าเธอ
เป็นอย่างไร
เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพัน ความห่วงใย นานเท่าไร
รู้ไหม ฉันยังจดจำ
รู้ไหม ฉันยังไม่ลืม
ตรง..นี้ มันยังมืดมน
ยังเหน็บหนาว เหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้าน ก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร
ยิ่งคิดถึงเธอ
