Ik weet nog ik was twaalf jaar oud
Zaterdagochtend, tien uur op het veld
Amper gegeten
Angst in mijn benen
Er zijn zoveel mensen aanwezig
Het gras nog nat
Mijn handen koud
Was opgelucht dat ik werd opgesteld
Het vuur aan mijn schenen
Maar 'k zou alles geven
Er zijn zoveel mensen aanwezig
Ze zullen wel denken
Wat komt die jongen hier nou doen
Hij is toch niet goed
Hij is toch niet goed genoeg
De mensen aan de zijlijn
Wat denken ze van mij
Zouden ze beseffen hoe
Eng ze kunnen zijn
Ze roepen en klagen
Ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
De mensen aan de zijlijn
Praten over mij
Moet ik ze negeren dan
Of hebben ze gelijk
Ze roepen en klagen
Ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
Daar aan de zijlijn
Ik weet nog ik was achttien jaar
Het echte leven klopt al op de deur
Ga je studeren
Of solliciteren
Maar mag ik niet even proberen
Want ik hoor ze al denken
Wat komt die jongen hier nou doen
Hij is toch niet goed
Hij is toch niet goed genoeg
De mensen aan de zijlijn
Wat denken ze van mij
Zouden ze beseffen hoe
Eng ze kunnen zijn
Ze roepen en klagen
Ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
De mensen aan de zijlijn
Praten over mij
Moet ik ze negeren dan
Of hebben ze gelijk
Ze roepen en klagen
Ik voel me zo klein
Soms wil ik dat niemand naar me kijkt
Daar aan de zijlijn
Plots ben je meer dan dertig jaar
Maar is het nog altijd hetzelfde lied
Ze zijn niet verdwenen
Nog steeds met zo velen
Misschien kan ik er ooit wel tegen
